Wilk

Katarzyna Berenika Miszczuk

Musicie wiedzieć, że Katarzyna Miszczuk napisała tę książkę w wieku 15 lat, także nie możecie oczekiwać literatury wysokich lotów. Poza tym jest to debiutancka powieść, a ja do takich podchodzę zawsze nieco łagodniej. Jestem pod ogromnym wrażeniem, że autorce w tak młodym wieku, udało napisać się tak przyjemną w odbiorze książkę. 

Nie da się ukryć, że Wilk jest podobny do słynnej bestsellerowej serii Zmierzch. Czy mi to przeszkadza? Absolutnie nie! Swego czasu z wypiekami na twarzy śledziłam losy Belli, Edwarda i Jacoba. Jako że swoje lata już mam, Wilk nie zrobił na mnie takiego wrażenia, jak kilka lat temu Zmierzch, ale jestem pewna, że nastolatkom ta powieść się spodoba. Ja się przy niej świetnie bawiłam i przeczytałam ją w ekspresowym tempie. Musicie wiedzieć, że styl autorki jest bardzo lekki i przyjemny. W książkach Katarzyny Miszczuk nie znajdziecie długich i nudnych opisów, co bardzo sobie cenię.

Główna bohaterka Wilka jest nastolatką i czuć to w narracji. Niektóre jej zachowania, dla nas, dorosłych, mogą wydawać się lekkomyślne, jednak z drugiej strony nie da się ukryć, że w pewnych kwestiach jest rozważna. Wiem, że niektórych czytelników główna bohaterka irytuje, ale ja zawsze staram się zachowanie bohaterów przypasować do wieku i Margo jest wypisz, wymaluj, pod każdym względem, nastolatką. Pomysł na fabułę również jest ciekawy i jestem pewna, że młodzież bardzo polubi tę historię. Jest tu trochę fantastyki, kryminału, romansu, a wszystko podane w przystępnej formie.

Jestem pewna, że większa część dorosłych może być zawiedziona tą książką, zwłaszcza jeśli młodzieżówek nie lubią. Jednak nastolatkowie, myślę, że powinni być z niej zadowoleni. Moja mama, tak jak i ja, przeczytała tę pozycję z przyjemnością. Także, dorosłe osoby, czytające chętnie powieści młodzieżowe i lubiące lekkie powieści z fantastyką w tle, moim zdaniem, powinni po nią sięgnąć.

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu W.A.B.

Czy świat nie jest w takim razie wielką loterią? Gdy człowiek się rodzi, dostaje los i tylko przypadek decyduje, czy jest to los wygrany, czy przegrany. Decyduje łut szczęścia. (...) Nie, nie, wcale nie decyduje przypadek. Gdyby to rzeczywiście on decydował o wszystkim, świat zostawiłby nas samym sobie, a przecież tak nie robi. Troszczy się o najsłabsze stworzenia w niezauważalny dla nas sposób. Na przykład poprzez rodziców, którzy darzą cię ślepą miłością (...). Być może świat jest loterią, ale w końcu doprowadza do tego, że następuje równowaga. Świat troszczy się o wszystkie swoje ptaszki.

Cudowny chłopak

R.J. Palacio

Historia Auggiego złapała mnie za serce. Cudowny chłopak to książka skierowana raczej do młodszych czytelników, napisana jest bardzo prostym i przystępnym językiem. Jednak dorośli również będą nią zachwyceni- jestem tego pewna! Mimo że jest to raczej prosta historia, to jednocześnie dojrzała, wnosząca wiele do życia, zmuszająca do refleksji i wywołująca masę skrajnych emocji. Przed sięgnięciem po tę pozycję spotkałam się z samymi pozytywnymi opiniami na jej temat. Przede wszystkim miała to być książka wzruszająca, owszem pojawiło się kilka wzruszających momentów, ale nie uroniłam ani jednej łzy... do czasu. Ostatnie pięć rozdziałów po prostu rozwaliło mnie na kawałki. Wszystkie skumulowane, przez całą książkę, emocje puściły, a ja zalałam się łzami. Nawet teraz, gdy piszę tę recenzję i myślę o zakończeniu to łzy same napływają mi do oczu. Wiem, że ta książka będzie zawsze w moim sercu, będę do niej wielokrotnie wracała, a mojej córce na pewno niejeden raz ją przeczytam. Chcę wpoić jej wszystkie wartości, jakie niesie za sobą ta książka.

Ogromnym plusem tej pozycji jest narracja pierwszoosobowa, dzięki której poznajemy dokładnie uczucia i emocje bohaterów. Historia przedstawiona jest z kilku perspektyw- Augusta, jego siostry oraz jego przyjaciół. Co jest niewątpliwie zaletą, bowiem jesteśmy świadkami wielu sytuacji i widzimy je oczami kilku bohaterów, przez co diametralnie może zmienić się nasz stosunek do nich. Styl autorki jest lekki, przyjemny, a książka wciąga od pierwszej strony. Jestem pewna, że niejedna osoba będzie w stanie ją przeczytać w jeden dzień, ale bez wątpienia będzie się hamowała, bo szkoda kończyć tak cudowną historię.

(...) nikt nie może odebrać człowiekowi domu, jeśli dom nosimy w sobie. (...) każdy nosi w sobie wszystko, co potrzebne, aby wszędzie móc być szczęśliwym.

(...) wiedziała, że nie wolno oceniać po pozorach. Niezależnie od tego, czy młodzi czy starzy, wysocy czy niscy, brzydcy czy piękni, wysportowani czy grubi - wszyscy byli zdolni do czynienia dobra i - o czym wiedziała z doświadczenia - do zadawania bólu i cierpienia.

Sierota, bestia, szpieg
Matt Killeen

Atak to sekret skutecznej obrony; a obrona to planowanie ataku.

Sierota, bestia, szpieg to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku. Wywołała u mnie mnóstwo emocji. Byłam zła, wściekła, poruszona, oburzona, smutna, zszokowana, wstrząśnięta. Jednak pojawiły też się momenty, kiedy na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Wielokrotnie byłam podekscytowana i w napięciu kibicowałam głównej bohaterce. Przyznam szczerze, że pojawiło się kilka tak poruszających momentów, że wręcz błagałam, żeby nie skończyły się one źle. Wtedy w głowie rozbrzmiewało mi "To jest książka dla nastolatków, to nie może się tak skończyć, nie może, nie może, nie może." Były sytuacje, które były okrutne i rozrywające serce, jednak wszystko zostało opisane ze zdrowym umiarem. Młodymi (i starszymi) czytelnikami ta książka potrząśnie, da do myślenia. Opisy są wyważone i mimo dziejącego się (naprawdę!) piekła, uważam, że tę książkę powinien przeczytać każdy nastolatek. Ba! Po prostu każdy. Zarówno nastolatkowie jak i dorośli.

Czasy drugiej wojny światowej były, delikatnie mówiąc, trudne. Dzięki tej książce czytelnik uzmysłowi sobie jak cholernie jest szczęśliwy w dzisiejszych czasach, mając dach nad głową, kochającą rodzinę, pełną lodówkę i dobre zdrowie. Często zamartwiamy się, użalamy się nad sobą, nie potrafimy się z niczego cieszyć, wtedy powinno się sięgnąć po tego typu pozycje, które zadziałają jak wylany na głowę kubeł zimnej wody. Sierota, bestia, szpieg mimo trudnej tematyki, napisana jest w bardzo przystępny sposób. Akcja nie zwalnia tempa, jest mnóstwo zwrotów akcji, poruszonych zostało w niej wiele problemów. W tej książce znajduje się również cały wachlarz różnorodnych bohaterów- od parszywych, fałszywych, brutalnych zaczynając, na honorowych i odważnych kończąc. Nastolatkowie mimo trudnej tematyki powinni świetnie się w tej pozycji odnaleźć. Główną bohaterką jest młoda dziewczyna, z którą zdecydowana większość czytelników na pewno będzie się utożsamiała. Nawet chłopcy, bo Sara/ Ursula to postać niesamowicie pomysłowa, odważna, wysportowana i jest po prostu, a raczej aż człowiekiem honoru. Tak, tak moi drodzy, w dalszym ciągu piszę o piętnastoletniej dziewczynie. Akcja pędzi na łeb na szyje, momentami tak szybko, że z niecierpliwością przewracałam kolejne strony tej powieści. A końcówka to była, krótko mówiąc, petarda!

Musisz być bardzo ostrożna. Jesteś pchłą na grzbiecie tygrysa. Możesz sobie wmawiać, że jesteś jego częścią, ale jeśli będziesz za dużo skakała, zrzuci się z siebie razem z innymi.

Sarę polubiłam już od pierwszych stron. Urzekła mnie, mimo młodego wieku, odwagą i honorem, czego może pozazdrościć jej niejeden dorosły. W pełni się poświęca i dąży do postawionych sobie celów, nawet jeśli musiałaby poświęcić swoje życie. Jest zdeterminowana, przebiegła, szalenie inteligentna, sprytna, a wisienką na torcie jest jej uroda i rewelacyjne poczucie humoru. Sara stała się jedną z moich ulubionych bohaterek książkowych i wierzę, że zamieszka ona w sercu niejednego czytelnika.

Warto wspomnieć, że Sierota, bestia, szpieg to po części lekcja historii. Co prawda historia przedstawiona na kartkach tej powieści jest fikcją literacką, ale wiele momentów bazuje na relacjach naocznych świadków, opowiadaniach, książkach poświęconych tematyce drugiej wojny światowej czy dokumentach. Autor na ostatnich stronach napisał, że co prawda Sara nie istniała naprawdę, ale nastoletni szpiedzy owszem. Tak więc czytając tę pozycję nie ma szans, by przyswoić fałszywe informacje. Na dodatek, autor na ostatnich stronach poświęcił sporo uwagi większości ważniejszym wydarzeniom, które miały miejsce w książce i opisał jak to wyglądało naprawdę. Widać, że Matt Killeen porządnie przygotował się i zdobył ogromną wiedzę, zanim przystąpił do pisania tej powieści.

Piszę to z pełną odpowiedzialnością- ta książka to najmądrzejsza i najbardziej wartościowa młodzieżówka jaką czytałam. Naprawdę. Dlatego uważam, że Sierota, bestia, szpieg jest dla każdego i każdy niezależnie od wieku będzie nią zachwycony oraz wyniesie z niej wiele dobra, a emocje w czytelniku będą buzowały jeszcze długo po skończeniu tej pozycji. To co jest dla mnie ogromnym plusem to brak wątku miłosnego. Nie przypominam sobie żebym czytała jakąkolwiek młodzieżówkę, w której nie pojawił się żaden, nawet najmniejszy wątek miłosny. Sierota, bestia, szpieg to dowód na to, że można stworzyć pozycję pełną napięcia, akcji, jednocześnie wstrząsająca i porywająca, ale bez ckliwego romansu między bohaterami. Jak wspominałam wcześniej w tej książce zostało poruszonych wiele problemów. Oprócz drugiej wojny światowej i związanych z nią wielu przykrych i szokujących wydarzeń, pojawił się w tej pozycji również alkoholizm czy przemoc fizyczna jak i psychiczna. Sierota, bestia, szpieg pokazuje, że często brutalność, agresja i bezwzględność niektórych ludzi, spowodowana jest traumatycznymi wydarzeniami jakie miały miejsce w ich przeszłości. Pokazuje jak ważne jest, by się nie poddawać i próbować wyjść z każdej sytuacji. Pokazuje czym jest odwaga, honor i godność. Wartościowa, porywająca i do granic możliwości poruszająca książka, która zostanie ze mną na dłużej, a ja jeszcze niejednokrotnie do niej wrócę. Z niecierpliwością czekam na kolejną część! ♡

Druga wojna światowa. Niepokojący, ekscytujący klimat. Barwni, ciekawi i różnorodni bohaterowie. Ogrom poruszonych problemów. Zwroty akcji i ogromne napięcie. Honor, godność, odwaga. To wszystko znajdziecie w tej poruszającej książce. Mam nadzieję, że Was zachęciłam do sięgnięcia po tę pozycję. Uwierzcie mi na słowo, nie będziecie zawiedzeni!

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Media Rodzina.

Matki to coś potrzebnego jak powietrze i woda (...). Nawet papierowe, wyimaginowane matki są lepsze niż nic. Matka to miejsce, gdzie można odłożyć serce. Przystanek, na którym można odzyskać oddech.

Dachołazy
Katherine Rundell

Bohaterowie są mocną stroną tej powieści. Najbardziej polubiłam Charlesa, Sophie i chłopca, którego imienia Wam nie zdradzę i nie napiszę o nim nic, bo warto poznać go samemu na kartkach tej powieści. Charles sypie dobrymi radami i złotymi myślami jak z rękawa. Zawsze w pełnej gotowości by pomóc Sophie i wysłuchać jej przemyśleń czy szalonych pomysłów. Z resztą, jak można nie pokochać bohatera, który daje dziecku na dwunaste urodziny stos książek, a dokładniej dwanaście. Każda jest innego koloru i w dodatku w skórzanej oprawie. Przy okazji mówiąc, że "dwanaście lat to odpowiedni wiek, żeby zacząć kolekcjonować piękne rzeczy. (...) To, co przeczytasz w twoim wieku, zostanie w tobie. Książki są łomem, którym wyważysz drzwi świata." Z drugiej zaś strony jak można nie polubić dziecka, który z takiego prezentu wręcz skacze z radości. Sophie to nieokiełznana nastolatka, posiadaczka niewyczerpalnych pokładów energii, optymistka, momentami buntowniczka i wielka marzycielka.

Może właśnie tak działa miłość. Może miłość nie jest po to, żeby ktoś czuł się wyjątkowy, tylko  żeby był odważny. Miłość jest jak woda na pustyni albo jak pudełko zapałek w ciemnym lesie. Miłość i odwaga (...), dwa słowa, które oznaczają to samo. Może nawet nie potrzeba, żeby druga osoba była przy tobie. Wystarczy, żeby żyła gdzieś w świecie. Jej matka zawsze w ten sposób funkcjonowała. Była miejscem, w którym Sophie mogła odłożyć swoje serce, przystankiem na odzyskanie tchu. Zestawem gwiazd i map.

Tylko od ciebie zależy, jak wykorzystasz swój czas. Obyś na koniec nie musiała z żalem oglądać się za siebie.

Normalni inaczej

Tammy Robinson

Afera
John Grisham

"(...) istniały dwa rodzaje potworów. Te pierwsze polowały na ulicach, a drugie żyły w twojej głowie. Z pierwszymi można było walczyć, te drugie były znacznie groźniejsze. Zawsze o krok przed tobą.

Mroczny duet
Victoria Schwab

Jak wspominałam wcześniej świat wykreowany przez Victorię Schwab jest niesamowity! Potwory, zasady panujące w tym świecie, bohaterowie oraz niesamowity klimat, zdecydowanie wyróżnia tę serię na tle innych. Bohaterowie przeszli przemianę i mimo że głównie towarzyszy im strach, lęk, niepewność i napięcie to starają się zmienić koleje swojego losu. Stali się bardziej dojrzalsi i odważniejsi. Zarówno August jak i Kate skradli moje serce. To są postaci, które na długo zapadną mi w pamięci. Na uznanie zasługują również potwory, które zostały w fantastyczny sposób wykreowane. Są ciekawe i nietuzinkowe. W tej części pojawił się również nowy, przerażający potwór, który karmi się chaosem i wyciąga głęboko skrywane lęki swoich ofiar. Wchodzi ludziom do głowy i wyciąga z nich coś mrocznego. Coś brutalnego. Mimo że świat i potwory zostały wykreowane w niesamowity sposób, to osobiście nie chciałabym się w nim znaleźć. Oj nie..

(...) tylko głupiec krzyczy, kiedy chce, by inni go posłuchali. Mądry człowiek mówi cicho, spodziewając się, że zostanie usłyszany.

Jeśli czytaliście Okrutną pieśń i uważacie, że pierwsze część jest rewelacyjna to poczekajcie, aż w Wasze ręce trafi Mroczny duet. Nie potrafię znaleźć słów, by opisać tę część. Akcja nie zwalnia tempa, a momentami napięcie było tak ogromne, że czytałam tę książkę z wypiekami na twarzy i podniesionym ciśnieniem. A zakończenie? Nie potrafiłam uwierzyć w to co się wydarzyło. Mimo że zakończenie mi się nie podobało, to przyznam szczerze, że wydało mi się najodpowiedniejsze. Brutalne, ale prawdziwe. Jeśli myśleliście, że w literaturze, a zwłaszcza w fantastyce wszystko już było, to grubo się mylicie. Bez wątpienia Victoria Schwab wniosła powiew świeżości do gatunku.


Koniecznie muszę wspomnieć o pięknym wydaniu tej serii. Piękne okładki przykuwające uwagę i sprawiające, że nie można przejść obok nich obojętnie. Czytanie umila również wysokiej jakości papier i piękne zdobienia wewnątrz, m.in. małe skrzypce przy numeracji stron. Cudo ♡

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona. 

Nie każdy błąd zasługuje na konsekwencje. Czasem jedyne, na co zasługuje, to przebaczenie.

Geniusz. Gra
Leopoldo Gout

(...) możesz wchodzić z jednej roli w drugą, i kolejne. Ważne, abyś w każdą wniósł część siebie. Ostatecznie nikt z nas nie rodzi się po nic innego, jak tylko po to, by być sobą, najprawdziwszą wersją siebie.

(...) przeszłość nie jest czarni- biała. Prezentuje się znacznie bardziej zawile niż słowa na papierze.

Żniwiarz. Czerwone słońce

Paulina Hendel

Czasami diabeł przybiera postać anioła tylko po to, żeby zwabić człowieka w sam środek piekła.

Z popiołów

Martyna Senator

Wydawnictwo Czwarta Strona

Data wydania 08/11/2017

Liczba stron 336

W życiu nie chodzi o to, żeby zapomnieć o przeszłości. Ona jest nieodłączną częścią naszego istnienia i udawanie, że pewne wydarzenia nie miały miejsca, nie ma żadnego sensu. Przeszłość trzeba przyjmować, dokładnie taką, jaką jest, a kiedy zajdzie potrzeba, należy wyciągnąć z niej odpowiednią lekcję.

(...) sensem życia jest nauczyć się kochać.

"Silence"

Natasha Preston