Co mi się jeszcze podobało? Poezja, która niejednokrotnie pojawiła się w tej powieści oraz cytaty z piosenek zespołu "The Avett Brothers" którymi rozpoczynały się rozdziały. Dzięki temu książka na pewno wyróżnia się na tle innych. Jak pisałam wyżej Hoover w swoich książkach porusza ważne tematy, tak było również tym razem. Ta książka pokazuje jak ważne jest przesuwanie swoich granic, jak ważne jest by czerpać z życia jak najwięcej i przede wszystkim jak ważne jest by doceniać to co mamy.. Bo tak naprawdę jeśli my oraz nasi najbliżsi jesteśmy zdrowi, mamy co jeść i mamy dach nad głową to tak naprawdę mamy wszystko. Warto to docenić.

          Są jednak dwie rzeczy, które w tej pozycji mi się nie podobały. Mianowicie słodki aż do przesady początek i przewidywalność książki. Większość wydarzeń jakie miały miejsce przewidziałam, tak samo jak zakończenie. Jednak ostanie strony tej powieści wycisnęły kilka moich łez.

           Co tu dużo pisać, po prostu rewelacja. Bardzo podobała mi się ta książka i cieszę się, że jest już wydany drugi tom, który na szczęście posiadam, a w tym roku wydawnictwo planuje wydać trzecią część! Nic tylko się cieszyć :)

           Hamilton wykreowała cudowny świat, a sposób w jaki pokazała go czytelnikom sprawił, że czułam się jakbym była w samym centrum wydarzeń. Zatraciłam się w tym świecie bez reszty, wręcz czułam piasek pod nogami i upał panujący na pustyni.

           Bohaterowie książki są świetnie wykreowani, chociaż ja najbardziej polubiłam Amani. Spodobało mi się, że nie ma dla niej rzeczy niemożliwych, jak czegoś pragnie to zrobi wszystko by dopiąć swego. Twardo stąpa po ziemi, jest egoistką, zwłaszcza na początku, jednak wcale jej się nie dziwie. W świecie w jakim żyje, jeśli nie chce być podporządkowana innym i robić co jej każą to siłą rzeczy musi być egoistką. Jednak nie jest też obojętna na krzywdę, która dzieje się innym, niejednokrotnie pokazała, że jest w stanie poświęcić swoje życie by pomóc innym.

           Niestety napięcia oraz "dreszczyku" podczas czytania tej książki nie sposób doświadczyć. Ale bez tego również jest świetna. Brak napięcia nadrobili świetni bohaterowie, cudownie wykreowany świat i fabuła- niezwykle ciekawa.

           Koniecznie muszę wspomnieć o wydaniu.. Wydawnictwo Czwarta Strona po raz kolejny się postarało. Co prawda liczy się zawartość, ale jak na okładkową srokę przystało- uwielbiam pięknie wydane książki, które cieszą oko. Już przebieram nogami na drugą część za którą za niedługo się zabiorę, a słyszałam, że druga jest lepsza i.. jest w niej więcej akcji i napięcia :)

           Magdę i Felixa bardzo polubiłam i kibicowałam im do ostatnich stron. Autorka wykreowała ciekawych bohaterów, a wszystkie upiory opisała w genialny sposób, moja wyobraźnia działała na pełnych obrotach.

           W książce próżno szukać napięcia, czy szybkiej akcji, jednak mimo to, tę pozycję czytało mi się przyjemnie i trudno było mi się od niej oderwać. Jedyny, ale za to ogromny minus, to przewidywalność. Autorka zdecydowanie za dużo podrzuciła czytelnikowi elementów układanki. Bardzo szybko domyśliłam się zakończenia. Miałam nadzieję, że może moje przypuszczenia są zbyt "oczywiste", że może autorka przygotowała "mieszankę wybuchową" na koniec. Niestety tak się nie stało. 

           Jednak mimo bardzo przewidywalnego zakończenia książka jest warta uwagi. Na co dzień nie czytam fantastyki, jednak postanowiłam nie zamykać się tylko w kryminałach i thrillerach i była to dobra decyzja! Z miłą chęcią przeczytam drugą część "Żniwiarza". Dużo osób twierdzi, że "Czerwone słońce" jest o wiele lepsze od pierwszej części, tak więc nie mogę się doczekać!