Idealna rodzina | Lisa Jewell

- Czytałem kilka naprawdę beznadziejnych książek. (...)
- To nie były złe książki, tylko takie, które ci się nie podobały (...). To zupełnie co innego. Jedyne złe książki to takie, które napisano tak fatalnie, że nikt nie chce ich wydać. Każda książka, która została wydana, jest dla kogoś "dobrą książką".
Idealna rodzina


Idealna rodzina

Lisa Jewell
Tłumaczenie Agnieszka Brodzik
Wydawnictwo Czwarta Strona
Data wydania 14/04/2021
Liczba stron 368
Ocena 8/10

Jeden dom
Dwie rodziny
Trzy ciała
Niedługo po swoich dwudziestych piątych urodzinach Libby Jones dostaje list, na który czekała przez całe życie.
Wkrótce poznaje tożsamość swoich biologicznych rodziców oraz dowiaduje się, że jest wyłączną dziedziczką wartej fortunę posiadłości. Dziewczyna zaczyna powoli rozumieć, że w jej życiu odtąd już nic nie będzie takie samo.
Z czasem Libby poznaje historię pewnego domu, do którego dwadzieścia pięć lat wcześniej wezwano policję z zawiadomieniem, że z ulicy słychać płaczące w środku dziecko. Funkcjonariusze znaleźli w nim zdrową dziesięciomiesięczną dziewczynkę, gaworzącą radośnie w kołysce. W kuchni na dole leżały zaś trzy martwe ciała, wszystkie ubrane w czerń.
W tym samym czasie jeszcze czwórka innych dzieci mieszkających przy tej samej ulicy przepada bez wieści...
***

    Już dawno nie czytałam tak nieoczywistej i pogmatwanej książki!'

    Idealna rodzina wciąga od pierwszej strony, a napięcie i nowe elementy układanki, które nieustannie wychodzą na jaw, nie pozwalają tej książki odłożyć. Lisa Jewell misternie zaplanowała fabułę, a wielowątkowość tej powieści po prostu zachwyca. Historię poznajemy oczami kilku bohaterów, a przeszłość przeplata się z teraźniejszością, co dodaje niesamowitego mrocznego klimatu tej opowieści. Chociaż muszę przyznać, że początkowo podczas czytania Idealnej rodziny miałam mętlik w głowie. Bohaterów w tej powieści jest wiele, ponadto narracja prowadzona jest przez trzy osoby, co nieco mnie rozpraszało, bo nie potrafiłam początkowo sprawnie pojąć, kim jest osoba, która w danym momencie opowiada historię ze swojej perspektywy. Gdyby każdy rozdział był podpisany imieniem osoby, byłoby bez wątpienia łatwiej. Niemniej jednak gdy poświęci się tej książce, zwłaszcza na początku, więcej uwagi, dosyć szybko wszystko wskakuje na właściwe miejsce, a kolejne rozdziały pochłania się bezproblemowo i co najważniejsze SZYBKO, bo ta książka naprawdę niesamowicie wciąga!

Idealna rodzina

    Podczas czytania tej powieści, czuć w powietrzu jej niepokojący, mroczny, wręcz uwierający klimat. Historia bohaterów przyprawia o dreszcze, a w głowie kłębi się milion myśli. Przerażające jest bowiem to, w jaki sposób jeden człowiek potrafi zmanipulować dorosłymi ludźmi. Czytałam tę książkę i zachodziłam w  głowę, jakim cudem to wszystko miało rację bytu... Cóż, na świecie dzieją się jeszcze dziwniejsze i straszniejsze rzeczy, więc nie powinno mnie to dziwić, a jednak zdziwiło. Lisa Jewell umiejętnie zbudowała więź bohater-czytelnik, przez co często postaci występujące w tej historii były mi bliskie. Szczerze im współczułam i pragnęłam w jakiś sposób zahamować tę okrutną lawinę wydarzeń.

    Idealna rodzina to świetny thriller psychologiczny z tłem obyczajowym. Jednak niech nie zmyli Cię owo tło obyczajowe, ono było wręcz potrzebne do tego, by stworzyć tak rozbudowane postaci i wielowątkową historię. Niemal cały czas zastanawiałam się, jak ta książka się zakończy i co się w niej jeszcze wydarzy, a gdy wszystkie wątki się połączyły, każdy element układanki wskoczył na swoje miejsce, byłam pod ogromnym wrażeniem tego, jak rozbudowaną i zaskakującą historię wymyśliła Lisa Jewell. Idealna rodzina to pierwsza książka tej autorki, jaką miałam przyjemność przeczytać, ale jestem pewna, że prędzej czy później sięgnę również po inne jej pozycje.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.

Taką, jaka jesteś | Klaudia Bianek

Taką, jaka jesteś to piękna, ciepła historia o uczuciu, które odnalazło wreszcie właściwą drogę.

Taką, jaka jesteś

Luna | Gabriela Gargaś

Każdy z nas nosi na sobie poszarpane blizny albo jeszcze niezagojone rany. Każde zranienie boli. Ludzie ze swoimi smutkami są czasami tak przygnębieni, że padają na kolana.


Luna

Gabriela Gargaś
Wydawnictwo Czwarta strona
Data wydania 24/04/2021
Ocena 7/10

Luna ma w sobie coś z żywiołu. Gdy się śmieje, świat śmieje się wraz z nią. A gdy kocha, to całym sercem. Latając, czuje się wolna. I choć wciąż ściga ją wspomnienie przeszłości, wierzy, że wypełniając swoją misję w przestworzach, zagłuszy czarne myśli.
Daniel musi być silny. W jego zawodzie chwila zawahania może oznaczać czyjąś śmierć. Tajemniczy samotnik nie wie, czym jest strach. Przy Lunie dowie się, czym jest miłość.
Połączy ich gorący romans. Rozdzielą setki kilometrów i mężczyzna, który potrafi walczyć o swoje. Czy krótki, ale bardzo intensywny związek przetrwa tak ciężką próbę?

~~~

    Uwielbiam książki Gabrysi Gargaś... Są niczym kocyk otulający serducho. Jej powieści są życiowe, poruszające i podnoszące na duchu, pozwalają czytelnikom odnaleźć cząstkę siebie w bohaterach. Nie inaczej jest z Luną, czyli najnowszą powieścią Gabrysi Gargaś. To, co wyróżnia tę książkę na tle innych powieści obyczajowych, to niebanalni bohaterowie, posiadający niesamowite pasje. Luna jest pilotką śmigłowca, natomiast Daniel jest żołnierzem Legii Cudzoziemskiej. Oboje dźwigają bagaże doświadczeń, oboje kochają swoją pracę... Podzieli ich wiele rzeczy, jednak połączy ich miłość. Czy będzie na tyle silna, by byli w stanie pokonać wszystkie przeciwności losu?
 
Luna

    Gabrysia Gargaś czaruje słowem i z każdą kolejną przeczytaną jej książką tylko utwierdzam się w tym przekonaniu. Gdy mam ochotę sięgnąć po prawdziwą, przepełnioną emocjami i angażującą powieść, od której trudno się oderwać, wiem, że wybór historii, która wyszła spod pióra Gargaś będzie strzałem w dziesiątkę. Luna to przejmująca powieść, w której główne skrzypce grają Luna i Daniel, ale całości dopełnia wiele wątków pobocznych, a to wszystko przedstawione jest w pandemicznej rzeczywistości. Nie spotkałam się jeszcze z powieścią, której akcja byłaby osadzona w dzisiejszych trudnych czasach. Muszę przyznać, że było to bardzo dziwne uczucie... Panująca na świecie sytuacja, opisana na kartach tej powieści wydawała się mało prawdopodobna, wręcz abstrakcyjna. Tymczasem to wszystko dzieje się za naszymi oknami i to już od ponad roku! Doprawdy przedziwne uczucie.

    Ta historia opowiada o pięknej, namiętnej miłości (nie brakuje pikantnych momentów, jednak zostały one opisane niezwykle subtelnie i ze smakiem), przyjaźni, pożądaniu, ale również zdradzie, samotności, przemocy, życiowych dylematach, szalenie trudnych decyzjach i miłosnych rozterkach. Luna to prawdziwy wulkan skrajnych emocji, a zakończenie na chwilę mnie sparaliżowało. Nie potrafiłam zdecydować, czy zakończenie tej historii mi odpowiada, jednocześnie wiedziałam, że jakie by ono nie było, nie byłabym w pełni usatysfakcjonowana, życie Luny jest bowiem pełne sprzecznych emocji, gdzie serce nie zawsze decyduje się iść w parze z rozumem.

    Czytałam tę książkę z pełnym zaangażowaniem, nie wiedząc komu kibicować, jakiego zakończenia oczekując... W tej historii tyle się działo, było tyle zawirowań i tyle sprzecznych emocji, że czułam się jak chorągiewka, podążająca z wiatrem, jednocześnie niepatrząca na to, w którą stronę ten wiatr wieje. Pozwoliło mi to w pełni wczuć się w uczucia, które targały główną bohaterką. Jeśli masz ochotę przeczytać wielowątkową, przejmującą powieść o namiętnej miłości i niesamowitym pożądaniu to koniecznie przeczytaj Lunę

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.

Maski pośmiertne | Anna Rozenberg

Anna Rozenberg

"Maski pośmiertne" 

Wszystko pod kontrolą | Ewelina Miśkiewicz

Czy my, kobiety, wyzbędziemy się wreszcie nieśmiałości, braku pewności siebie, skromności przekazywanych z pokolenia na pokolenie? W skrócie: tego koszmarnego pakietu kobiecych "cnót", które powodują, że nie wierzymy w siebie i swoje możliwości.

Wszystko pod kontrolą

Wszystko pod kontrolą

Ewelina Miśkiewicz
Wydawnictwo Czwarta Strona
Data wydania 24/02/2021
Liczba stron 328
Ocena 6/10

Są takie wyzwania, do których trzeba dojrzeć.
Karolina uwielbia swoją pracę i niezależność, którą ceni ponad wszystko. Wiadomość o ciąży sprawia jednak, że poukładany dotąd świat wymyka jej się z rąk. Kobieta czuje, że nie jest gotowa na to wyzwanie, i obawia się, że nie poradzi sobie z samotnym macierzyństwem. Na szczęście może liczyć na wsparcie przyjaciółek.
Nadzieję na lepsze jutro daje jej także niespodziewane spotkanie z dawnym znajomym. Łukasz urzeka ją wyrozumiałością i ciepłem, stopniowo przywracając wiarę w miłość. Na drodze rozwijającego się związku staje jednak jego nietypowa pasja.
Czy każda z nas jest stworzona do bycia mamą? Jak odnaleźć uczucia, które zdają się nie istnieć? A może miłość, którą nosimy w sobie, potrzebuje czasu i ciepła, aby rozkwitnąć na dobre?


    Ewelina Miśkiewicz jest autorką książek obyczajowych. Niedawno premierę miała jej nowa powieść pt. Wszystko pod kontrolą i z tej okazji przeprowadziłam z Panią Eweliną wywiad. Jeśli jeszcze nie miałaś_eś okazji zapoznać się z tym wywiadem, to bardzo Cię do tego zachęcam, bo odpowiedzi są bardzo interesujące. ☺

    Przejdźmy zatem do książki Wszystko pod kontrolą - to było moje pierwsze spotkanie z twórczością Eweliny Miśkiewicz. Przeczytałam tę powieść dosyć szybko i z dużą przyjemnością, ale nie obyło się bez zgrzytów i to właśnie od nich zacznę. Ewelina Miśkiewicz poruszyła w tej historii wiele bardzo ważnych i trudnych tematów, ale niektóre z nich zostały potraktowane nieco po macoszemu. Wszystko działo się za szybko, co nie pozwalało mi się dobrze wczuć w historie bohaterek.

Wszystko pod kontrolą

    Główny wątek, czyli depresja poporodowa w połączeniu z trudami związanymi z samotnym macierzyństwem oraz brakiem instynktu macierzyńskiego został świetnie rozwinięty. Tak dobrze rozbudowany wątek głównej bohaterki to największa zaleta tej książki. Uczucia i myśli towarzyszące Karolinie są mi obce, na swojej macierzyńskiej drodze na szczęście tego nie doświadczyłam, ale sposób, w jaki zostało to wszystko przedstawione, pomógł mi się wczuć w sytuację głównej bohaterki i zrozumieć emocje nią targające. Często po porodzie skupiamy się na nowo narodzonemu dziecku, a zdecydowanie mniejszą uwagę zwracamy na świeżo upieczoną mamę, na jej samopoczucie, zwłaszcza to psychiczne, bo organizm po porodzie szybko się regeneruje, ale rysa na psychice może się powiększać... Większość z nas macierzyństwo kojarzy z radością, miłością i samymi pozytywnymi myślami i przeżyciami, tymczasem bardzo często macierzyństwo dla mam jest po prostu trudne, przeraża je, przerasta, smuci... A presja społeczeństwa na wyidealizowane rodzicielstwo często utrudnia kobietom poproszenie o pomoc. Dlatego tak ważne jest, by tego typu tematy - niewygodne i trudne - były w książkach poruszane, by uświadomić ludzi, że takie problemy naprawdę dotykają kobiety i być może dotknęły kogoś nam bliskiego, a my tego nie zauważyliśmy.

    Wszystko pod kontrolą to również powieść o pięknej przyjaźni. Przyjaciółki Karoliny są wręcz przeciwieństwem głównej bohaterki. Każda z kobiet charakteryzuje się innymi cechami, jednak różnice temperamentu nie wpływają na ich przyjaźń, wręcz przeciwnie! Umacniają ją. Przyjaciółki mogą na siebie liczyć, są dla siebie oparciem, a Karolina ma niebywałe szczęście, bo otacza ją grono oddanych przyjaciół i kochających rodziców.

    Oprócz powyższych wątków i tematów w tej powieści dużą rolę odgrywają wszystkie odcienie miłości. Zarówno te ciemne, wywołujące ból i cierpienie, jak i jasne, radosne, sprawiające, że w brzuchu fruwają motylki, a serce przepełnia dobro i zalewa je fala miłości.

    Podsumowując, Wszystko pod kontrolą to powieść, w której znajdziecie zarówno ciepłe, zabawne momenty jak i wątki przykre oraz uwierające. Niemniej jednak to wszystko zostało podane w lekkiej i przystępnej formie, dzięki czemu ciężkie tematy nie przytłaczają czytelnika, a pozwalają mu spojrzeć na trudne tematy z innej perspektywy, a jednocześnie dobrze się bawić podczas lektury.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.


Droga, którą przeszłam | Agata Przybyłek

(...) jedyną stałą cechą przyszłości jest brak możliwości jej przewidzenia.

Droga, którą przeszłam

Zostań moim aniołem | Gabriela Gargaś

 Bliskość to rozmowy o tym co dobre, i o tym, co złe. Bliskość z drugim człowiekiem budują wspólnie przeżyte chwile, wylane łzy. Bliskość liczy się w ilościach wymienionych słów, znaczących gestów, we wsparciu...
Gabriela Gargaś


Zostań moim aniołem

Gabriela Gargaś
Wydawnictwo Czwarta Strona
Data wydania 28/10/2020
Liczba stron 350
Ocena 9/10 ♥

    Marietta zapomniała już, jak wiele znaczą drobne gesty. Znużona rutyną, która niepostrzeżenie wkradła się w jej związek, coraz chętniej ucieka do świata swoich małych dzieł sztuki. Pewnego dnia próg jej maleńkiego sklepu z rękodziełem przekracza Anioł. Chłopięcy urok i zawadiacki błysk w jego oku sprawiają, że Marietta zaczyna wątpić w swoje dotychczasowe wybory.
    Berenika całe serce oddała pracy. Każdy pacjent spotykany na oddziale intensywnej terapii to nowa historia, która na dobre zapisuje się w jej pamięci. I choć nic nie daje jej takiej radości jak ratowanie ludzkiego życia, czasami trudno w pojedynkę stawiać czoła całemu światu. Niespodziewane spotkanie z intrygującym sąsiadem przypomina jej, że istnieje życie poza szpitalem.


    W tym roku przed świętami przeczytałam aż osiem świątecznych książek. Z pełną premedytacją zostawiłam Zostań moim aniołem na koniec, bo w zeszłym roku to właśnie książka Gabrysi Gargaś (Szczęście przy kominku) z tych świątecznych podobała mi się najbardziej. Miałam więc nadzieję, że i tym razem tak będzie. Byłam niemal pewna, że najnowsza powieść Gabrysi będzie wisienką na torcie i miałam rację. Zostań moim aniołem to najlepsza powieść świąteczna spośród tych, które w tym roku przeczytałam.

    Mimo że fabuła tej powieści rozgrywa się w okresie świąteczno-zimowym, nie nazwałabym jej typowo świąteczną książką. Czytając ją nie będziesz czuł_a unoszącego się zapachu pierników i pomarańczy, słyszał_a skrzypienia śniegu pod butami, nie będziesz też czuł_a chłodu bijącego zza okna, dlatego ta powieść jest uniwersalna, śmiało można czytać ją niezależnie od pory roku.

Gabriela Gargaś

    Skoro wyjaśniliśmy już sobie to, że Zostań moim aniołem nie jest typowo świąteczną powieścią, to teraz postaram się przekonać Cię do przeczytania tej książki. Pisanie o powieściach, które bardzo mi się podobały jest dla mnie niezwykle trudne, zawsze bowiem się stresuję, że nie zdołam w pełni oddać moich wrażeń z lektury.
Kobiety mają miliony powodów, by odejść od mężczyzny, ale wystarczy jeden, by zostały.
    Uwielbiam powieści obyczajowe, które skłaniają do refleksji i poruszają ważne tematy oraz życiowe problemy. Zostań moim aniołem jest właśnie tego typu książką, a pod osłoną pięknej, rozczulającej okładki kryją się gorzkie historie pełne ludzkich rozczarowań, smutku, przeciwności losu i problemów, które mogą kiedyś dotknąć nas, bądź naszych bliskich. Jednak koniec końców ta powieść daje nadzieję na lepsze jutro, zachęca do przemyśleń i przewartościowania swojego życia. 

   Gabrysia Gargaś ma niebywały talent do pisania mocno życiowych i dotykających prawdziwych problemów powieści, poza tym ona pisze tak niesamowicie, że nawet "notkę do autorki" czyta się z wypiekami na twarzy i czułością w sercu. Nieważne w jakim miejscu się znajdujesz, jak się teraz czujesz, co Cię w życiu spotkało... Podczas czytania Zostań moim aniołem odnajdziesz w tej książce cząstkę siebie. Ta historia poruszy najczulsze struny Twojej duszy. Jestem tego pewna. 



Inne świąteczne powieści przeczytane przeze mnie w tym roku:
Magiczne chwile w Pensjonacie Leśna Ostoja Joanna Tekieli
Otwórz się na miłość Natalia Sońska
Wzgórze Świątecznych Życzeń Sylwia Trojanowska
Grudniowe kwiaty Karolina Wilczyńska
Blask choinki Agnieszka Lis
Gdybym cię nie spotkała Agata Przybyłek
Kraina Zeszłorocznych Choinek Joanna Szarańska


Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.




Kraina Zeszłorocznych Choinek | Joanna Szarańska

(...) na pewne rzeczy nie mamy wpływu, nie znaczy to jednak, że powinniśmy rezygnować z szukania ich jasnych stron.

Joanna Szarańska

Kraina Zeszłorocznych Choinek

Joanna Szarańska
Wydawnictwo Czwarta Strona
Liczba stron 428
Ocena 8/10

    W pewien listopadowy poranek w urokliwym miasteczku swoje podwoje otwiera sklepik ze świątecznymi dekoracjami o intrygującej nazwie Kraina Zeszłorocznych Choinek. Sklep jest wyjątkowy; nie ma w nim dwóch takich samych ozdób, nie ma też cen. Jego wnętrze wypełnia atmosfera ciepła i miłości, a każdy z klientów znajduje w nim nie tylko idealną choinkową dekorację, bombkę czy aniołka, ale coś jeszcze… To właśnie tutaj splatają się drogi i losy mieszkańców miasteczka oraz przyjezdnych. Powracają wspomnienia dawnych uczuć i strat, nawiązują się nowe miłości i przyjaźnie.
    Czy wszystkie relacje uda się naprawić przed wigilijnym wieczorem? Skąd wzięła się nazwa sklepu? I jak wiele wspólnego ma z miejscem, do którego odchodzą choinki, kiedy kończy się Gwiazdka?


    Kto jak kto, ale Asia Szarańska ma niebywały talent do tworzenia świątecznych powieści pełnych magii, cudownej atmosfery i ludzkich historii poruszających najczulsze struny czytelników. Gdy rok temu przeczytałam ostatnią część serii Cztery płatki śniegu pt. Choinka cała w śniegu byłam smutna, że trzeci tom to zwieńczenie tego cyklu. Jednak ku mojej uciesze Asia Szarańska przygotowała w tym roku kolejną świąteczną powieść, i mimo nie że nie ma ona nic wspólnego z Czterema Płatkami Śniegu, Kraina Zeszłorocznych Choinek jest równie piękna i poruszająca.

    Ta książka sprawiła, że tlące się w moim sercu iskierki wspomnień z dzieciństwa, rozpaliły się żywym ogniem. Przypomniały mi się choinki, które zdobiły domy moich bliskich - ta w rodzinnym domu była zazwyczaj żywa, wysoka na dwa metry, wyjątkowo wybrakowana jeśli chodzi o gałązki i wystrojona ozdobami z papieru, które zrobił mój brat. Natomiast ta u taty była zazwyczaj sztuczna, pięknie przystrojona pomarańczowo-złotymi dekoracjami. Choinka u babci również była sztuczna, a gałązki miała oprószone białym sztucznym śniegiem, bombki i światełka były kolorowe, a gdzieniegdzie wisiały cukierki w kształcie sopelków (które w miarę możliwości podjadałam ☺). Myślę, że Kraina Zeszłorocznych Choinek w każdym przywoła najpiękniejsze wspomnienia, dawne dekoracje bożonarodzeniowe odżyją w pamięci, a w serduchu znów pojawi się cudowna magia świąt.

Opady śniegu utrzymywały się całą noc, a kiedy ustały, wypogodzone niebo przybrało barwę najpiękniejszego spośród błękitów. W zmrożonych sopelkach, nieskazitelnych połaciach śniegu i oknach domów słońce zapalało skrzące diamenty. Temperatura spadła dobrze poniżej zera, a mocny wiaterek, który często hulał ulicami tego miasteczka przyklejonego do zbocza góry, jeszcze potęgował uczucie zimna.

    Najnowsza powieść Asi Szarańskiej to wielowątkowa historia splatająca ze sobą losy kilku bohaterów... Antek jest moim ulubieńcem. Ten chłopczyk potrafi roztopić wszystkie lody. Jestem pewna, że jego wiara w magię świąt, Krainę Zeszłorocznych Choinek i bezgraniczna miłość do dziadka Bońka każdego chwyci za serce.

    Ta wyjątkowa opowieść oprószona jest śniegiem, muśnięta mrozem, okraszona magicznym  klimatem, przepełniona rodzinną atmosferą i prawdziwą przedświąteczną gorączką. Kraina Zeszłorocznych Choinek przypomina, że w święta najważniejsza jest obecność bliskich, spokój w sercu i... choinka oczywiście! Bo jakie to byłyby święta bez tego wyjątkowego drzewka, ozdobionymi świątecznymi bombkami i kolorowymi światełkami? Ta książka to prawdziwa mieszanka wybuchowa! Wywołuje uśmiech na twarzy, czasami nawet lekkie parsknięcia śmiechem, momentami smuci, wzrusza i skłania do refleksji. Musisz ją przeczytać!



Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.


    

Grudniowe kwiaty | Karolina Wilczyńska

Na tej Kwiatowej to chyba skoncentrowało się szczęście całego świata (...). Jeszcze trochę i uwierzę w happy endy.

Grudniowe kwiaty

Wzgórze świątecznych życzeń | Sylwia Trojanowska


(...) nawet jeśli to się nie uda, świat się nie zawali. On nigdy się nie zawala. Po prostu daje ci lekcje, hartuje, czasem cieszy, czasem smuci. Ale na pewno się nie zawala. To my się zawalamy, załamujemy.

Wzgórze Świątecznych Życzeń

Wzgórze świątecznych życzeń

Sylwia Trojanowska
Wydawnictwo Czwarta Strona
Data wydania 28/10/2020
Liczba stron 400
Ocena 8/10

Kilka tygodni przed Wigilią świat pokrywa się białym puchem, wyjątkowo smakuje szarlotka z cynamonem, a uśmiech na twarzy wywołuje widok ukochanej osoby i girlandy świateł. W Świeradowie-Zdroju nie wszyscy jednak cieszą się na nadchodzące święta, a codzienne troski zaprzątają myśli mieszkańców. Czy ten szczególny czas otuli osamotnionych, pomoże pogodzić zwaśnionych i otworzy serca zamkniętych na miłość? A przede wszystkim, czy tajemnice z przeszłości pozwolą na spotkanie się przy wigilijnym stole?

    Wydawnictwo Czwarta Strona w tym roku znowu nas, czytelników, rozpieszcza! Wraz z siedmioma pisarkami przygotowali kolejne świąteczne powieści. Przede mną jeszcze Grudniowe kwiaty Karoliny Wilczyńskiej, Kraina Zeszłorocznych Choinek Joanny Szarańskiej i Zostań moim aniołem Gabrieli Gargaś, natomiast miałam już przyjemność przeczytać Blask choinki Agnieszki Lis, Otwórz się na miłość Natalii Sońskiej, Gdybym cię nie spotkała Agaty Przybyłek i Wzgórze Świątecznych Życzeń Sylwii Trojanowskiej. A dzisiaj właśnie o tej ostatniej z wymienionych powieści Ci opowiem...

Wzgórze Świątecznych Życzeń

    Książki Sylwii Trojanowskiej zachwycają mnie swą prawdziwością. Wydarzenia rozgrywające się w jej powieściach są namacalne dla czytelnika, czuć bowiem, że problemy i rozterki bohaterów, mogą mieć miejsce również w prawdziwym życiu. Mogą rozgrywać się gdzieś w pobliżu, albo wręcz dotknąć nas. Sylwia lubi podszywać historie bohaterów sekretami i skrzętnie skrywanymi tajemnicami. Nawet jeśli początkowo nie widać żadnego powiązania między poruszonymi wątkami, ja już na starcie wiem, że na końcu wszystkie poruszone kwestie pięknie się ze sobą połączą. Tak było również z Wzgórzem Świątecznych Życzeń.

    Z Wzgórza Świątecznych Życzeń bije ciepło, a atmosfera Świąt Bożego Narodzenia unosi się w powietrzu. Książka podzielona jest na kilka części, a każda z nich rozpoczyna się świąteczną piosenką. Musisz wiedzieć, że ja uwielbiam kolędy i świąteczne utwory, więc te wstawki bardzo mi się podobały. A jeśli zdecydujesz się tak, jak ja puszczać piosenki zawarte w książce, w momencie w którym one się pojawiają, jestem pewna, że Twoje serduszko zaleje fala ciepełka, a świąteczna atmosfera na dobre u Ciebie zagości. Poza tym po raz kolejny Sylwia w tak urokliwy, piękny i malowniczy sposób opisała miejsce, w którym rozgrywa się akcja powieści, w tym przypadku jest nim Świeradów-Zdrój. Po przeczytaniu tej książki aż chce się tam spędzić święta! ☺

    Mimo że nie z każdym bohaterem się polubiłam (Domicela, o Ciebie teraz chodzi ☺), to nie da się ukryć, że bez nich ta książka byłaby wybrakowana. Uwielbiam bohaterów, którzy wzbudzają emocje, niezależnie od tego czy są one pozytywne, czy negatywne, a wszyscy bohaterowie Wzgórza Świątecznych Życzeń właśnie tacy są - prawdziwi, różnorodni i wywołujący wiele emocji. Najbardziej urzekła mnie historia Lili- och, jak ja lubię takie mocne kobiece charaktery. Lila mimo swojego młodego wieku jest zdeterminowana, pracowita i pełna chęci do tego, by osiągnąć swoje cele i pragnienia. Niesamowitą przyjemność sprawia mi śledzenie losów takich bohaterek ☺.

    Wzgórze Świątecznych Życzeń to powieść, która przeplata losy różnych bohaterów, a co za tym idzie różne doświadczenia, przeżycia, problemy i relacje... Ta książka zachęca o tego, by zatrzymać się na chwilę, rozejrzeć wokoło, docenić naszych bliskich i wszystko, co mamy. Tak naprawdę człowiekowi do szczęścia nie jest wiele potrzebne... Wystarczy poczucie bezpieczeństwa, miłość, wsparcie, zdrowie i spokój w sercu. Założę się, że wiele osób na co dzień nie docenia tego, co ma, bo w ciągłej gonitwie, nie ma szansy tego dostrzec... Wzgórze Świątecznych Życzeń skłania do przemyśleń i napawa spokojem oraz wdzięcznością. Sięgnij po tę książkę i przenieś się do oprószonego śniegiem Świeradowa- Zdrój, poznaj cudownych bohaterów i poczuj świąteczną atmosferę ♥.




Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.
    


Gdybym cię nie spotkała | Agata Przybyłek

Zemsta, agresja i nienawiść zatruwają nasze serca, które stają się czarne jak smoła, a my nie jesteśmy zdolni odczuwać już radości i szczęścia. Stajemy się dokładnie tacy jak ludzie, którzy nas skrzywdzili. Wyżywamy się na innych i zaczynamy być zgorzkniali. W konsekwencji wszyscy odsuwają się od nas i stajemy się samotni, co jeszcze bardziej unieszczęśliwia.

Agata Przybyłek

Gdybym cię nie spotkała
Agata Przybyłek
Wydawnictwo Czwarta Strona
Data wydania 28/10/2020
Liczba stron
Ocena 7/10

Sara prowadzi warsztaty teatralne dla najmłodszych. Gdy dowiaduje się, że jej była podopieczna ciężko zachorowała, postanawia zorganizować mikołajkową aukcję na leczenie dziewczynki. W końcu przed świętami ludzie chętniej otwierają serca dla innych. Dzięki zbiórce poznaje znanego sportowca, który wrócił do rodzinnego miasteczka po poważnej kontuzji. Daniel jest na życiowym zakręcie – całe życie poświęcił bieganiu i nie wie, jak odnajdzie się w nowej rzeczywistości. Czy ich spotkanie sprawi, że oboje wyjdą na prostą?

W ośrodku kultury, gdzie pracuje Sara, w czasie wojny mieściła się synagoga i przytułek dla sierot. Dla jego dyrektorki sensem życia również było pomaganie potrzebującym dzieciom. Kim była ta kobieta i jak potoczyły się jej losy?

    Sięgając po tę książkę, byłam pewna, że kartki tej powieści skrywają przyjemną świąteczną historię, przy której się odprężę i nasycę świąteczną atmosferą. Nic bardziej mylnego! Po pierwsze mamy tu do czynienia raczej z zimową powieścią, rozgrywającą się w okolicach Świąt Bożego Narodzenia, aniżeli z powieścią typowo świąteczną. Czytając ją, raczej nie odczujesz magicznego klimatu, ale dzięki temu jest to powieść, którą można śmiało czytać przez cały rok. Poza tym czytanie tej książki nie zawsze było przyjemne. Jeden wątek jest tak poruszający, że uroniłam przy nim kilka łez, a smutek chwycił mnie za gardło...

    Akcja tej powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością, by na koniec subtelnie się połączyć. Rozdziały z perspektywy Chany były bardzo poruszające. Kobieta miała wielkie serce i mimo trudnego okresu, jakim była wojna, pomagała potrzebującym, nie zastanawiając się, jakie konsekwencje będzie musiała ponieść. Chana prowadziła ochronkę dla dzieci. Pomagała sierotom wyjść na prostą i pragnęła sprawić, by w tych trudnych czasach dzieci w końcu zaznały spokoju i poczuły się bezpieczne. To właśnie rozdziały opowiadające losy Chany tak dogłębnie mnie poruszyły. Im dalej tym robiło się bardziej niebezpiecznie, a ja czułam narastające przygnębienie, smutek i bezradność. Losy Chany są fikcją literacką, ale zdaję sobie sprawę, że podobne historie mogły wydarzyć się naprawdę i to właśnie dlatego tak bardzo przeżywałam losy tej kobiety i jej podopiecznych...

    W Gdybym cię nie spotkała dużą rolę odgrywają Sara i Daniel. Sara wiedzie spokojne samotne życie. Pracuje z dziećmi w pobliskim ośrodku kultury, gdzie w czasie wojny mieściła się synagoga i wspomniany wcześniej przytułek dla sierot. Natomiast Daniel przez poważną kontuzję stracił sens życia i był zmuszony przekreślić swoje plany na przyszłość...

    Wydaje mi się, że jeszcze nie czytałam tak słodko gorzkiej powieści. Można wręcz odnieść wrażenie, że momentami jest bardzo nierówna, dwa główne wątki są bowiem skrajnie różne. Historia Chany jest smutna i przygnębiająca, jednocześnie dająca nadzieję, że nie ważne co złego może się wydarzyć, po tym świecie stąpa wiele ludzi o lwich sercach, którzy są gotowi poświęcić wszystko, by pomóc innym. Natomiast wątek Daniela i Sary rozwija się powoli, początkowo subtelnie, by później przeobrazić się w prawdziwie cukierkową, przesłodzoną historię miłosną. Momentami wywracałam oczami, czytając ich wymianę zdań, bo ociekała lukrem... Jednak dzięki temu, że dwa dominujące wątki są tak skrajnie różne, moim zdaniem idealnie się uzupełniają!

    Gdyby ta powieść składała się jedynie z historii Chany, byłaby wręcz dołująca, gdyby opisywała jedynie losy Sary i Daniela, obawiam się, że bym przez nią nie przebrnęła. Jednak połączenie jednego i drugiego sprawiło, że oba te wątki się wzajemnie uzupełniają. Poznawanie dalszych losów Sary i Daniela, było plasterkiem na przygnębienie towarzyszące mi po przeczytaniu rozdziałów, opowiadających losy Chany i jej podopiecznych. Wisienką na torcie jest subtelne połączenie losów dwóch kobiet, żyjących w tak odległych czasach.

    Gdybym cię nie spotkała to zimowa opowieść o kobiecej sile, trudnych decyzjach oraz sile miłości. Jeśli lubisz poruszające powieści obyczajowe, które skłaniają do refleksji, to ta książka powinna znaleźć się na Twojej półce!


Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.



W cieniu prawa | Remigiusz Mróz




W cieniu prawa

Remigiusz Mróz
Wydawnictwo Czwarta Strona
Data wydania 25/11/2020
Liczba stron 428
Ocena 7/10

25 listopada 2020 roku premierę miało wznowienie książki Remigiusza Mroza pt. W cieniu prawa. Remigiusz Mróz znany jest z tego, że lubi eksperymentować. Na swoim koncie ma powieści różnych gatunków - kryminały, thrillery, sagę historyczną, horror czy sci-fi. Miałam przyjemność czytać wiele książek Mroza i każda z nich była dobrą rozrywką, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po W cieniu prawa, licząc, że i tym razem się nie rozczaruję.

Remigiusz Mróz przenosi czytelników do 1909 roku, gdzie w Galicji, a konkretniej w austriackim dworku na stanowisko czyścibuta zostaje przyjęty Erik Landecki. Gdy niemal od razu po przyjęciu mężczyzny do pracy, zostaje zamordowany dziedzic rodu, pierwsze poszlaki rzucają podejrzenie na Erika, którego szemrana przeszłość jedynie pogarsza sytuację. Erik musi zawalczyć nie tylko o swoją wolność, lecz także o życie - za morderstwo karze się bowiem śmiercią przez powieszenie.

W cieniu prawa to mieszanka gatunkowa, w której ciekawa zagadka kryminalna jest wzbogacona tłem obyczajowym, a to wszystko zostało okraszone szczyptą romansu i prawniczych smaczków. Całość dopełniają dobrze wykreowane, charakterystyczne postaci. Zaintrygował mnie w szczególności jeden bohater - Erik, Polak, który mimo przeszłości dającej dużo do życzenia i złej opinii nie da się nie lubić. Jego historia udowadnia, że los bywa naprawdę przewrotny i w ciągu jednej chwili życie może wywrócić się do góry nogami.

Ta powieść intryguje od pierwszej strony, czytelnik zostaje bowiem wrzucony w sam środek makabrycznych wydarzeń. Dziedzic rodu zostaje w bestialski sposób zamordowany, a wychodzące na światło dzienne kolejne fakty, pozostawiają więcej pytań niż odpowiedzi. Wielowątkowość i złożoność historii przedstawionej na kartach tej książki nie pozwala się nudzić.

Początkowo ta książka miała doczekać się swej kontynuacji. Remigiusz Mróz planował napisać wielopokoleniową sagę, jednak w trakcie pisania tej powieści poczuł, że jest to zamknięta opowieść. Z jednej strony się cieszę, bo ta historia jest kompletna, ale z drugiej strony chciałabym ponownie spotkać się z tymi bohaterami. Spodobał mi się również klimat tej książki - XX wiek, piękne dworki, realia tak bardzo różniące się od tych współczesnych, język i zachowania bohaterów, to wszystko tutaj pięknie zagrało, tworząc niesamowity klimat.
W cieniu prawa to zawiłe historie rodzinne, chęć zemsty, intrygi, tajemnice, manipulacje, tortury... Krótko mówiąc świetny kryminał w stylu retro.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.



Otwórz się na miłość | Natalia Sońska


Za młoda jesteś na zmartwienia, ot co. Z życia trzeba czerpać pełnymi garściami, popełniać błędy, a potem rozwiązywać je, mierzyć się z nimi, ale przeć, przeć z całej siły do przodu, w walce o samego siebie. Nawet jeśli czasem ten pęd oznaczałby w pewnym momencie potknięcie się o własne nogi. Wtedy trzeba wstać, otrzepać się i biec dalej. Na spoczęcie będziesz miała czas później, jak będziesz miała tyle lat co ja. Bo jak się obudzisz pewnego dnia, nie przeżywszy w życiu nic, czego mogłabyś żałować, bo będziesz bała się konsekwencji... To wtedy dopiero będziesz miała wyrzuty sumienia, żeś nie próbowała.
Otwórz się na miłość


Otwórz się na miłość

Natalia Sońska
Wydawnictwo Czwarta Strona
Data wydania 28/10/2020
Liczba stron 352
Ocena 7/10

Pozornie Anna jest zwyczajną trzydziestolatką. Ma dobrą pracę, którą lubi, i własne mieszkanko, które – choć niewielkie – jest przytulne i całkowicie jej odpowiada. Dlaczego więc większość wieczorów spędza samotnie, a jedyną osobą, z którą może porozmawiać, jest jej przyjaciółka i sąsiadka, Ula?
Ania nigdy by się nie spodziewała, że wyprawa do galerii handlowej w poszukiwaniu prezentu może odmienić jej życie… Nie tylko osobiste, ale i zawodowe. Przed nią wielkie zmiany, którym będzie musiała stawić czoło.
Czy młoda kobieta da się namówić na wspólny wyjazd ze znajomymi w góry, by nabrać dystansu do tego, co dzieje się wokół niej? W końcu w święta najcenniejszym prezentem może być czas na spokojne rozmowy z bliskimi, cieszenie się swoim towarzystwem, wybaczenie sobie i innym.

    Wydawnictwo Czwarta Strona po raz kolejny rozpieszcza czytelników świątecznymi powieściami. Do tej pory miałam okazję przeczytać Blask choinki Agnieszki Lis oraz Otwórz się na miłość Natalii Sońskiej i to właśnie o tej książce pragnę Ci dzisiaj opowiedzieć. 

    Otwórz się na miłość to zimowa powieść, w której święta są jedynie tłem aniżeli motywem przewodnim tej historii, co sprawia, że tę książkę spokojnie można czytać cały rok, a nie jedynie w okresie świątecznym. Sięgając po tę książkę, oczekując, że wprowadzi Cię ona w świąteczny nastrój możesz się rozczarować, dlatego wolę na wstępie zaznaczyć, że jest to powieść zimowa z domieszką świątecznego akcentu. Lubię gdy powieści obyczajowe są o czymś, gdy poruszają niewygodne, często przemilczane tematy, gdy kierują wzrok czytelnika w stronę problemów, które utrudniają ludziom życie, a czytelnikowi otwierają oczy i zachęcają do przemyśleń. Otwórz się na miłość, to książka, którą niesamowicie szybko się pochłania i która pod płaszczykiem lekkiej, baśniowej opowieści skrywa problemy dnia codziennego.

    Główna bohaterka, Anna, jest dorosłą, zahukaną kobietą, która boi się wyzwań, jak ognia unika sytuacji wymagających od niej kontaktowania czy przebywania wśród obcych jej ludzi, niemal cały czas spędza w swoim mieszkaniu i sądzi, że jej życie musi tak wyglądać. Jej praca wydaje się dla niej idealna, wykonuje ją bowiem z domu. Praca zdalna sprawia, że Anna nie ma potrzeby, ani obowiązku wychodzenia do ludzi. Całymi dniami siedzi w domu, przyjmując w gości jedynie swoją przyjaciółkę i mamę, która okazuje osobą toksyczną, ograniczającą swoją córkę i podcinającą jej skrzydła.

Otwórz się na miłość Natalia Sońska

    Historia głównej bohaterki pokazuje jak dzieciństwo i zachowania rodziców wpływają na dzieci, a konsekwencje ciągną się latami. Jak wartości i przekonania wpajane od najmłodszych lat, odbijają swe piętno w dorosłości. Otwórz się na miłość porusza temat toksycznych relacji, nadopiekuńczości, ingerencji w życie dorosłego dziecka i niskiego poczucia własnej wartości, a to wszystko, jak już wspominałam wcześniej, podane jest w bardzo lekkiej i przyjemnej formie.

    Fabuła jest nieco schematyczna, raczej nie dostrzeżesz w niej nic wyjątkowego, ale ogromnym plusem jest kilka zwrotów akcji, które wywołały uśmiech na mojej twarzy, bo absolutnie się ich nie spodziewałam. Wierzę, że dzięki temu ta historia jeszcze bardziej zapadnie mi w pamięci.

    Jeśli lubisz powieści obyczajowe poruszające ważne tematy, jednocześnie przyjemne w odbiorze i momentami pełne lukru to Otwórz się na miłość na pewno Ci się spodoba! ☺


Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.


Blask choinki | Agnieszka Lis

 Zaprzyjaźnione rodziny Klemensa i Arkadiusza chcąc odpocząć od świątecznej krzątaniny, postanawiają spędzić tegoroczne Święta w hotelu z widokiem na Tatry. Nie wszyscy jednak uważają, że świąteczny wyjazd do Zakopanego to dobry pomysł. Barbara z obawą obserwuje podupadającego na zdrowiu męża, przywiązany do tradycji Arkadiusz nieudolnie ukrywa, że wolałby spędzić ten czas w zaciszu własnego domu, a dawno niewidziany Dominik zjawia się w hotelu, aby wyjawić najbliższym skrywaną od dłuższego czasu tajemnicę.

Blask choinki

Blask choinki

Agnieszka Lis
Wydawnictwo Czwarta Strona
Data wydania 28/10/2020
Liczba stron 336
Ocena 5/10

    Z przykrością stwierdzam, że po Blasku choinki oczekiwałam czegoś więcej. Miałam nadzieję, że w tej historii jest wiele ciepła i świątecznej atmosfery, tymczasem otrzymałam nijaką historię pozbawioną jakichkolwiek emocji.

    Zacznę od tego, że początkowo ta powieść mi się podobała - czytało mi się ją lekko i przyjemnie, chociaż mnogość bohaterów przyprawiała czasami o zawrót głowy (ale o tym później). Akcja biegła niespiesznie, czego akurat w momencie gdy sięgnęłam po Blask choinki oczekiwałam, ponieważ po ostatnio przeczytanych thrillerach i kryminałach, miałam ochotę na spokojniejszą historię. Niemniej jednak czekałam na obrót spraw, zwrot akcji lub po prostu jakiś przejmujący moment. Gdy w końcu zorientowałam się, że na próżno szukać w tej książce czegoś więcej niż niezobowiązujących rozmów między bohaterami i pogawędek o muzyce oraz winie, dopadło mnie znużenie. Jednocześnie czytałam do końca tę powieść, pełna nadziei, że na końcu będzie jakiś kulminacyjny moment. Niestety, zakończenie było takie jak reszta książki - nijaka.

    Trudno mi jest pisać o tej powieści, bo początkowo byłam naprawdę pozytywnie nastawiona. Myślałam, że ta historia powolutku się rozwija i jest to swego rodzaju cisza przed burzą. Mnogości bohaterów na początku również nie uważałam za minus. Byłam przekonana, że skoro jest ich tutaj tak wiele, to będzie miało to jakiś głębszy sens, może w niecodzienny sposób historie bohaterów się połączą (w jakimś głębszym kontekście aniżeli wspólne święta w hotelu), jednak i w tej kwestii przyszło rozczarowanie. Myślę, że spokojnie mogłoby być mniej bohaterów i w żadnym stopniu nie umniejszyłoby to tej historii, wręcz przeciwnie... Spis bohaterów znajdujący się na pierwszych stronach tej książki powstał zapewne z myślą o ułatwieniu czytelnikom odbioru tej historii. Jednak jaka przyjemność jest w czytaniu książki, której wszystkich bohaterów nie sposób zapamiętać, a co dopiero się z nimi zżyć? Niestety z tej historii, w przeciwieństwie do okładki (przepięknej swoją drogą) nie bije magia świąt. Jeszcze rok temu marzyłam o tym, by spędzić rodzinne święta z dala od domu, w jakimś hotelu, lub pensjonacie - taki urlop i święta w jednym. Nie wiem, czy taki był zamysł autorki, ale po przeczytaniu Blasku choinki odechciało mi się takich wycieczek.


    Wychodzę z założenia, że nie ma książki, która byłaby zła od pierwszej do ostatniej strony. W każdej potrafię znaleźć plusy i w Blasku choinki również je dostrzegłam, więc po nieco gorzkim początku, przejdźmy do zalet tej historii. Uwielbiam, gdy akcja rozgrywa się w miejscu, które znam. Rodziny Klemensa i Arkadiusza spędziły święta w Zakopanem, w którym kiedyś byłam, a za sprawą tej książki znowu się tam znalazłam i przyjemnie przechadzało mi się wraz z bohaterami po Krupówkach.

    Pióro Agnieszki Lis jest nad wyraz wykwintne, słownictwo wysublimowane, a jej książki są krótko mówiąc wytworne. Niemal z każdej strony tej powieści bije elegancja- bardzo dużo miejsca zajmuje tu sztuka, muzyka klasyczna, wykwintne jedzenie i dobrej jakości wino.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.

Niezbity dowód | Małgorzata Rogala

Myślałeś, że dasz radę odciąć się od przeszłości? (...) To niemożliwe. Ona zawsze każdego dopada, prędzej czy później. To, co dzieje się teraz, wynika z tego, co było kiedyś. Taka jest kolej rzeczy, czy tego chcesz, czy nie.

Niezbity dowód

Małgorzata Rogala

Cykl: Celina Stefańska (tom III)
Wydawnictwo Czwarta Strona
Data wydania 28/10/2020
Liczba stron 328
Ocena 7/10

Niezbity dowód

    28 października 2020 roku nakładem wydawnictwa Czwarta Strona ukazała się najnowsza książka Małgorzaty Rogali. Niezbity dowód to trzecia część serii z Celiną Stefańską, poprzednie tomy to Kopia doskonała i Cenny motyw.

    Gdy właścicielka sklepu z antykami przynosi do niego drogocenną lampę Tiffany'ego, Adela Naczyńska, pracownica tego sklepu jest pewna, że jest to własność jej nieżyjącego ojca. Sytuacja jest niepokojąca, bo przez dwadzieścia lat Adela była pewna, że zarówno lampa jak i cały dobytek jej taty spłonęły w pożarze domu. Niedługo po swoim odkryciu, Adela Naczyńska zostaje zamordowana w swoim miejscu pracy. Rodzina kobiety zwraca się o pomoc w rozwiązaniu tej sprawy i znalezieniu mordercy do detektyw Celiny Stefańskiej. Pierwsze tropy prowadza ją do... Bazylei.

    Bardzo lubię tę serię, ponieważ oprócz ciekawych zagadek kryminalnych Małgorzata Rogala serwuje czytelnikom podróż do najróżniejszych zakątków świata. Za sprawą Kopii doskonałej ramię w ramię spacerowałam z bohaterami urokliwymi alejkami Lyonu, w Cennym motywie zwiedziłam piękną Pragę, natomiast w Niezbitym dowodzie przeniosłam się do malowniczej Bazylei. Tego typu książkowe podróże docenia się jeszcze bardziej w tych nietypowych czasach. Zatem jeśli myślami chcesz znaleźć się z dala od pandemii panującej aktualnie na świecie, seria z Celiną Stefańską będzie strzałem w dziesiątkę. Poza tym całość jest okraszona szeroko pojętą sztuką podaną w bardzo przystępny i atrakcyjny dla czytelnika sposób.

Małgorzata Rogala

    Cienię pisarzy, którzy w swoich książkach starają się wnieść nieco więcej, którzy kierują wzrok czytelnika w stronę jakiegoś zagadnienia czy tematu. Mimo że niektóre wydarzenia i przedmioty (na przykład lampa "Tancerka" z witrażowym kloszem, która grała w tej powieści główne skrzypce) zostały wymyślone lub zmienione przez Małgorzatę Rogalę na potrzeby fabuły, czuć jak wiele czasu i pracy pisarka włożyła w zgłębienie tematu. Fabuła kręci się wokół rozwiązania sprawy morderstwa pracownicy sklepu z antykami, jednak mimochodem dowiedziałam się wielu ciekawych informacji. Wcześniej nie widziałam, że Tiffany interesował się naturą szkła, nie chciał malować na nim, ale uzyskać taki materiał, który sam z siebie dałby efekt koloru, ale bez użycia farby, nie miałam też pojęcia czym jest szkło favrile.

Tiffany opracował różne techniki produkcji szkła (...). Eksperymentował ze szkłem warstwowym, a także z opalizującym różnymi odcieniami, dodawał do płynnego szkła soli metali, dzięki czemu jego wyroby lśniły i wibrowały paletą barw. Wytwarzał też małe kostki do układania mozaiki, opatentował technikę dmuchanego szkła zwanego favrile.

    Książki Małgorzaty Rogali to gwarancja dobrej zabawy. W Niezbitym dowodzie na próżno szukać brutalnych, krwawych opisów, wszystko, nawet opis morderstwa, jest wyważone i oddane ze smakiem. Natomiast tło obyczajowe dodaje lekkości tej książce.

    Ciekawi bohaterowie, sztuka przedstawiona w przystępny sposób, wątek kryminalny, klimatyczne podróże do najróżniejszych miejsc Europy oraz zaskakujące zakończenia. To wszystko znajdziecie w tej serii. Czego chcieć więcej? ☺

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.


Piąte przykazanie | Hanna Greń

Piąte przykazanie

(...) strach jest najbardziej destrukcyjnym uczuciem. Powoduje, że rozsądni zmieniają się w bezrozumnych głupców, brnąc coraz dalej w odmęty absurdu.


Po uzyskaniu licencji detektywa Dioniza Remańska kupuje dom w Strzygomiu. Przyjmuje kilka prostych zleceń i powoli rozkręca firmę. Pewnego dnia w agencji pojawia się Maria Pisarek. Zrozpaczona kobieta twierdzi, że jej syn, Paweł, który zdaniem policji zaginął, został tak naprawdę zamordowany. Podejrzewa prawie wszystkich mieszkańców miejscowości Osiny, którzy rzekomo szykanowali jej dziecko, a w końcu doprowadzili do śmierci chłopaka.
Z czasem wychodzi na jaw, że Paweł Pisarek, młody i zdolny informatyk, szantażował wiele osób, jednak z powodu braku dowodów śledztwo zostaje zawieszone. Równolegle prowadzona jest sprawa bestialsko skatowanego proboszcza.
Czy zniknięcie Pawła może mieć coś wspólnego z morderstwem proboszcza, w którego komputerze chłopak znalazł dowody na to, że ksiądz wykorzystywał seksualnie nieletnich? Dioniza wie, że poszukiwanie mordercy przyniesie więcej pytań niż odpowiedzi.

Piąte przykazanie
Hanna Greń
Cykl: Dioniza Remańska (tom III)
Wydawnictwo Czwarta Strona
Data wydania 14/10/2020
Ocena 7/10

14 października 2020 roku nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona ukazała się nowa powieść Hanny Greń. Zacznę od tego, że Piąte przykazanie to trzecia część serii. Przeczytałam tę powieść bez znajomości poprzednich tomów i nie miałam problemu z wgryzieniem się w fabułę. Wszelkie zdarzenia z przeszłości, które miały wpływ na wydarzenia rozgrywające się w Piątym przykazaniu zostały przez autorkę wyjaśnione. Chociaż przyznam szczerze, że Dioniza Remańska jest tak ciekawą postacią, że z przyjemnością sięgnę po dwa poprzednie tomy i chętnie poznam jej historię dokładniej.

Hanna Greń stworzyła ciekawy kryminał z rozbudowanym tłem obyczajowym. Sąsiedzkie zażyłości, wspólne tajemnice i sekrety w dużym stopniu wpływają na prowadzoną przez Dionę sprawę i skutecznie komplikują pracę policji. Akcja tej powieści rozgrywa się w małym miasteczku, a małe społeczności mają to do siebie,  że każdy się w nich zna. Bardzo trudno jest mieć tajemnice, a gdy o sekrecie dowie się jedna osoba, niemal pewne jest, że dowie się o nim również reszta mieszkańców. Jednocześnie w małych społecznościach obcych trzyma się na dystans, nie ufa się przyjezdnym...W Piątym przykazaniu idealnie został odwzorowany klimat małego miasteczka i panujących w nim realiów.
Piąte przykazanie

W tej powieści został poruszony również bardzo trudny temat jakim jest molestowanie dzieci, w tym przypadku przez księży, oraz jak powszechnie już wiadomo, zamiatanie tej sprawy pod dywan - zamiast karania zwyrodnialców, uskutecznia się ich ukrywanie, przenoszenie do innych parafii... Hanna Greń wspomniała w wywiadzie, który niedawno z nią przeprowadziłam, że fabuła Piątego przykazania jest jej wytworem wyobraźni i podczas pisania tej książki nie inspirowała się konkretnym wydarzeniem, lecz ogólnie zjawiskiem pedofilii wśród księży, ostatnimi czasy tak bardzo nagłaśnianym (i bardzo dobrze!). Książki, w których dzieje się krzywda dzieciom, czyta mi się wyjątkowo ciężko, jednak mimo trudnego tematu tę powieść pochłonęłam niemal w jeden dzień, bo MUSIAŁAM dowiedzieć się, jak ta historia się zakończy.

Jeśli jesteśmy już przy zakończeniu, to muszę przyznać, że okazało się ono zaskakujące. Nie udało mi się wszystkiego przewidzieć, ale z tego akurat się bardzo cieszę, bo uwielbiam kryminały, w których zagadka jest intrygująca, wciągająca, a jej rozwiązanie jest zaskakujące. Wychodzące na jaw sekrety mieszkańców Strzygomia zagęszczają atmosferę, a skrywane przez nich tajemnice tworzą duszny klimat. Podsumowując, Piąte przykazanie to ciekawa powieść, z intrygującą zagadką kryminalną, zaskakującym rozwiązaniem i charakterną bohaterką, która za wszelką cenę pragnie doprowadzić śledztwo do końca.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.


Daisy Jones & The Six | Taylor Jenkins Reid

Piosenki mówią o uczuciach, nie o faktach. Autoekspresja skupia się na twoim odbiorze życia, a nie na tym, czy miałaś prawo do danych emocji. Czy miałam prawo złościć się na niego? Czy zrobił coś złego? Kogo to interesuje! Kogo to interesuje? Poczułam się zraniona, więc napisałam o tym.

Daisy Jones & The SixDaisy Jones & The Six
Taylor Jenkins Reid
Tłumaczenie Agnieszka Kalus
Wydawnictwo Czwarta Strona
Data wydania
Liczba strony 424
Ocena 9/10

12 lutego 1979 roku. Daisy Jones & The Six, najsławniejszy zespół rock’n’rollowy na świecie, daje koncert, na którym szaleje tysiące osób. Nikt jeszcze nie wie, że to ich ostatni wspólny występ. Jak doszło do tego, że kultowy zespół, którego piosenki królowały na wszystkich potańcówkach, przestał istnieć tak nagle?

To, co stało się między członkami zespołu, było wielka tajemnicą. Aż do teraz.


~~~

Och, ależ ja czekałam na tę książkę! Pierwsze moje spotkanie z twórczością Taylor Jenkins Reid nastąpiło dokładnie w lipcu ubiegłego roku. Siedmiu mężów Evelyn Hugo skradło moje serce i nie mogłam doczekać się kolejnej książki tej autorki. Oto jest, Daisy Jones & The Six... Los Angeles, szalone lata 70. i słynny rock'n'rollowy zespół. Zapowiada się świetnie, prawda?

Taylor Jenkins ReidNietypowa narracja
Początkowo miałam mały problem z wgryzieniem się w fabułę. Powodem była nietypowa narracja, na którą zdecydowała się autorka tej książki. Historia bohaterów - członków legendarnego zespołu Daisy Jones & The Six - przedstawiona jest bowiem w formie wywiadów. Nie warto się jednak zniechęcać tą rzadko spotykaną formą narracji. Być może Tobie ona w pełni przypadnie do gustu, a jeśli tak się nie stanie, jestem niemal pewna, że po przeczytaniu kilkudziesięciu stron przyzwyczaisz się do sposobu, w jaki Taylor Jenkins Reid przybliża historie tego niesamowitego zespołu.
Nietypowa narracja wyróżnia Daisy Jones & The Six na tle innych powieści, przez co bez wątpienia na długo zostanie w pamięci czytelnika. Plusem jest również to, że historię Daisy Jones & The Six obserwujemy z perspektywy wielu osób. Autorka oddaje głos wszystkim tym, którzy mieli większy lub mniejszy wpływ na rozwój oraz późniejszy rozpad tego zespołu. Wywiad przeprowadzony jest po kilkudziesięciu latach od ostatniego koncertu. Upływ czasu wpływa na pamięć i w wypowiedziach bohaterów jest to wyczuwalne. Pojawiło się kilka sprzecznych wypowiedzi, które nie wpłynęły na fabułę, ale sprawiły, że bohaterowie wydają się jeszcze bardziej wiarygodni. Niektórzy te same sytuacje wspominają nieco inaczej, często koloryzując, bądź zmieniając je na swą korzyść. Faktem jest, że punkt widzenia, zależy od miejsca siedzenia i można zaobserwować to w tej książce, natomiast do czytelnika należy wybór, w którą wersję uwierzą i po czy jej stronie stanie.

Trzeba mieć w swoim życiu choć jedną (...) osobę, która nigdy nie pokieruje tobą źle. Może się z tobą nie zgadzać. Może nawet złamać ci serce od czasu do czasu. Ale musisz mieć taką osobę, przynajmniej jedną, która zawsze powie ci prawdę.Potrzebujesz takiej osoby, która gdy wdepniesz w gówno, pozbiera twoje rzeczy, wrzuci je do walizki i odciągnie cię od włoskiego księcia.

Pełnokrwiści bohaterowie
Taylor Jenkins Reid ma niebywałą umiejętność tworzenia bardzo wiarygodnych oraz autentycznych bohaterów, których obecność podczas czytania wręcz się czuje, co udowodniła w Siedmiu mężach Evelyn Hugo. Ku mojej uciesze w Dainy Jones & The Six również mamy do czynienia z realnymi, bardzo wiarygodnymi bohaterami. Każdy z nich jest wyjątkowy, zarówno ci poboczni na przykład Rod Reyes- menedżer The Six, jak i pierwszoplanowi, czyli członkowie zespołu, zwłaszcza Daisy i Billy. Myślę, że każdy może utożsamić się z którymś z bohaterów tej książki, bo pod rockandrollową powłoką znajdują się ludzie, tacy jak my - posiadający marzenia i pragnienia, pełni sprzeczności, zalet oraz wad. Najbardziej polubiłam kobiece postaci, takie jak Daisy, Karen i Camila - skrajnie różne, szalenie intrygujące, wiedzące czego chcą i twardo stąpające po ziemi.
Dziewczyna desperacko próbuje nawiązać jakieś więzi międzyludzkie. Jednak nie ma w jej życiu nikogo, kto naprawdę interesowałby się tym, kim jest, przede wszystkim nie interesują się tym jej rodzice. I to ją załamuje. Ale równocześnie sprawia, że dorastając staje się ikoną. Uwielbiamy złamanych pięknych ludzi. A nie można być bardziej rozbitym i piękniejszym niż Daisy Jones.
Sex, drugs and rock'n'roll
Myślę, że niemal każdemu rockandroll z końca lat 70. kojarzy się głownie z seksem i narkotykami. Dlatego w przypadku Daisy Jones & The Six nie mogło być inaczej. Historia tego zespołu ma smak tequilli, zapach whisky, ocieka seksem, dobrą muzyką, miłosnymi piosenkami z wyraźnie narkotykowymi podtekstami. Ta książka pokazuje również nierówną walkę z nałogami- alkoholizmem i uzależnieniem od narkotyków i seksu. Używki, które początkowo były elementem obowiązkowym udanej imprezy, nagle stają się nałogiem, elementem, bez którego normalne funkcjonowanie jest niemożliwe. Złudne wrażenie kontrolowania swojego nałogu ciągnie człowieka na dno, zatruwając życie i niszcząc relacje z innymi ludźmi.

(...) podczas odwyku uczysz się, że samokontrola to jedyna kontrola, jaką dysponujesz. Jedyne, co możesz zrobić, by mieć pewność, że twoje postępowanie jest sensowne, bo nie jesteś w stanie kontrolować innych.

Daisy Jones & The SixDaisy Jones
Nie byłabym sobą, gdybym nie wyróżniła w tej recenzji bohaterki, którą polubiłam najbardziej. Jest nią Daisy Jones, która z pozoru wydaje się naburmuszoną dziewczynką, która ma wszystko - zniewalającą urodę, forsy jak lodu i niewiarygodnie piękny głos, którego nawet nie musi szkolić. W dodatku robi co chce i mówi co ślina przyniesie jej na język, nie zwracając uwagi na uczucia innych osób. Jednak mimo wszystko jest to bardzo złożona i skomplikowana postać, której kreacja udowadnia, jak duży wpływ na dorosłe życie ma dzieciństwo. To, jaką osobą jest dorosła Daisy wiąże się z doświadczeniami z dzieciństwa. Daisy mimo że z pozoru ma wszystko, tak naprawdę nie ma nikogo. Mimo że pochodziła z dobrego domu, nie brakowało jej pieniędzy i mogła pozwolić sobie na wszystko, czego by tylko zapragnęła, tak naprawdę nie miała nikogo bliskiego. Daisy nie doświadczyła w dzieciństwie czym jest miłość i opiekuńczość. Weszła w dorosłość zbyt szybko, bez zabezpieczenia w postaci poczucia własnej wartości.
Doświadczenia z dzieciństwa to zasiane ziarenka, których żniwa zbiera się w dorosłym życiu, co można zaobserwować w tej książce na przykładzie Daisy, ale również Billy'ego i Graham'a - braci, oraz członkowie zespołu The Six.

Tego wieczoru zostałam zostałam w klubie do trzeciej czy czwartej nad ranem. Nigdy wcześniej nie zrobiłam czegoś takiego, ale nagle poczułam, że żyję. Byłam częścią czegoś. Tej nocy rozpędziłam się od zera do setki. Piłam i paliłam wszystko, co mi dawali.
Kiedy wróciłam do domu, weszłam frontowymi drzwiami. Byłam pijana i upalona. Zwaliłam się do łózka. Jestem pewna, że moi rodzice nawet nie zauważyli, że nie było mnie w domu.

Książka, którą musisz przeczytać
Daisy Jones & The Six przedstawia burzliwe, pełne wzlotów i upadków życie członków zespołu. Czytając tę powieść ciągle zachodziłam w głowę, dlaczego ten zespół się rozpadł. Nic nie wskazywało na to, że 12 lutego 1979 roku Daisy Jones & The Six dadzą swój ostatni koncert. Co doprowadziło do rozpadu? Odpowiedź na to i wiele innych pytań czekają na Ciebie w tej książce. Daj jej szansę, przeczytaj tę historię i pamiętaj... Daisy Jones & The Six to w pełni fikcyjni bohaterowie. Wiem, że po przeczytaniu tej pozycji nie będziesz potrafił/a w to uwierzyć. Ja do teraz nie dowierzam, że tego legendarnego zespołu nigdy nie było, że te piosenki nigdy nie powstały... Ale już niedługo zobaczymy namiastkę Daisy Jones & The Six, ponieważ wkrótce pojawi się ekranizacja tej genialnej w swej prostocie książki.


Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.

instagram