Klucz do rozwiązania wszystkich zagadek leży w dawnych zapiskach, pozostawionych listach, straconych szansach… Czy bohaterki odkryją prawdę o wielkiej, niespełnionej miłości, którą los zagnał kiedyś daleko, poza granice ojczyzny?

Styl autorki bardzo przypadł mi do gustu, jest lekki i przyjemny. Ubolewam jednak, że w książce mamy do czynienia z narracją trzecioosobową, a nie pierwszoosobową, czyli tą którą lubię najbardziej. Zdecydowanie bardziej można zżyć się z bohaterami i dogłębnie poznać ich myśli i uczucia. Początkowo miałam również problem z bohaterami- jest ich dużo i zwłaszcza na początku trudno było mi każdego zapamiętać. Jednak im dalej tym lepiej, a w połowie nie odczuwałam już dyskomfortu z powodu zbyt dużej ilości postaci.

Akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych- w roku 2014 i podczas II wojny światowej, między 1940- 1943 rokiem. Wydarzenia, które miały miejsce podczas wojny bardzo mnie poruszyły, kilkakrotnie byłam wstrząśnięta i zła. Jednocześnie historie zostały w tak ciekawy sposób opisane, że nie mogłam się doczekać, aż znów w książce pojawią się rozdziały, których akcja rozgrywa się w latach 40 poprzedniego wieku, lub zapiski z Pamiętnika Danusi Zdebskiej, w których ze swojej perspektywy opisywała wojnę oraz wydarzenia rozgrywające się w jej życiu. Wielkie brawa należą się autorce za tak fantastycznie zaplanowaną fabułę. Nie ma tu miejsca na nieprzemyślane sytuacje czy błędy logiczne. Po przeczytaniu tej powieści stwierdzam, że tak dokładne zaplanowanie wszystkich wydarzeń i połączenie tego w jedną spójną i logiczną całość bez wątpienia było bardzo trudne i wymagało od autorki nie lada wysiłku.

Jak wspominałam wcześniej, bohaterów jest naprawdę wiele, ale każdy z nich został rewelacyjnie wykreowany. Zarówno postaci pierwszo jak i drugoplanowe są barwne, różnorodne i bardzo prawdziwe. Joanna Gawrych- Sprzypczak poruszyła wiele ważnych tematów w tej pozycji, oprócz II wojny światowej, pojawił się również wątek przemocy, zarówno psychicznej jak i fizycznej oraz uzależnienie od alkoholu, a to wszystko podała w niezwykle lekkiej formie.

Wydarzenia z przeszłości i rodzinne tajemnice przeplatające się z życiem głównych bohaterów, silna potrzeba odkrycia swoich korzeni, wątek II wojny światowej, przemoc, alkoholizm, życiowe wzloty i upadki, wszystkie oblicza miłości oraz przyjaźń na śmierć i życie - to wszystko znajdziecie w Może kiedyś innym razem. Gorąco polecam! ♡

Gdybyście zapytali mnie za co lubię thrillery i kryminały, to odpowiedziałabym, że za wnikliwe opisy zbrodni, zwroty akcji, napięcie i elementy zaskoczenia. Jeszcze do niedawna myślałam, że książki obyczajowe to książki 'o wszystkim i o niczym', ale teraz widzę jak bardzo się myliłam. W literaturze obyczajowej również można spotkać zaskakujące zwroty akcji czy napięcie i właśnie to dostałam w Napisz do mnie. Obawiałam się tej pozycji, głównie ze względu na jej objętość - nie przepadam za grubymi książkami, a tym bardziej nieznanych mi autorów. Książki zawsze czytam do końca, więc gdyby pozycja takich rozmiarów jak Napisz do mnie mi się nie spodobała to długo bym się z nią męczyła - dlatego też twórczość nowych dla mnie autorów staram się poznawać przy cieńszych książkach. Jednak Natalia z @prostymislowami kilkakrotnie powtarzała mi, że ta pozycja jest naprawdę świetna, a że mamy podobny gust czytelniczy to w końcu po nią sięgnęłam.. i przepadłam.

Bez wątpienia najmocniejszą stroną tej książki są barwni bohaterowie, niemal żywcem wyjęci z prawdziwego życia. Patrząc na nich z boku, mogłoby się wydawać, że są szczęśliwi- Matylda ma kochającego męża, dzieci, ma pasję i zabezpieczenie na przyszłość. Kosma ma świetną pracę i ciągle się rozwija, ma cudowną córkę i wspaniałą żonę. Jednak szybko się okazuję, że to wszystko to tylko mur, jaki wokół siebie zbudowali. Tylko oni wiedzą jak ich życie wygląda naprawdę i z nikim nie dzielą się swoimi przemyśleniami i problemami. Do czasu, gdy Matylda postanawia napisać list, pełen żalu i smutku do swojego męża. Słowa wylane na papier nigdy nie miały trafić do adresata i nie trafiły, jednak los chciał, że zgubiony przez kobietę list znalazł Kosma, który urzeczony autorką listu, postanowił jej odpisać. Tak zaczęła się ich niesamowita historia. Matyldę polubiłam od pierwszych stron i do samego końca jej kibicowałam, chciałam by w końcu była szczęśliwa. Natomiast Kosma wywoływał u mnie wiele skrajnych emocji - niby go polubiłam, ale były takie momenty, że kompletnie nie rozumiałam jego decyzji. Wydaje się samolubny, lubi kontrolować wszystko co się wokół niego dzieje i rozdawać karty. Zachowuje się momentami jak pępek świata i jakby wszystko wiedział najlepiej. Cały Kosma.. Jednak, mimo tych wszystkich zgrzytów da się go lubić i właśnie ta sprzeczność i skrajne emocje mi się podobają.


Bardzo spodobał mi się pomysł na fabułę, głównie wplecenie w historię pisanie  tradycyjnych listów. Kiedyś to była normalna forma komunikacji, teraz niestety się od tego odchodzi. Komunikatory oraz maile skutecznie zastąpiły tradycyjne listy i w dzisiejszych czasach coś, co kiedyś było na początku dziennym, wydaje się niezwykle pociągające, intrygujące, osobiste i bardzo... intymne. Myślę, że to słowo idealnie tu pasuje, jestem niemal pewna, że przyznacie mi rację, gdy przeczytacie tę książkę. Listy jakie piszą do siebie Kosma i Matylda są wyjątkowe, a emocje wręcz się z nich wylewają. W Napisz do mnie poznacie różne oblicza miłości - tej szczęśliwej, gdzie 'motyle w brzuchu' nie dają spokoju oraz taką, która kiedyś była bezgraniczna, a z biegiem lat niestety się wypaliła, w życie bohaterów niepostrzeżenie powoli wkradała się rutyna i zostało po niej tylko przyzwyczajenie. Niejednokrotnie będziecie zdenerwowani, smutni, ale również szczęśliwi z obrotu spraw. Ta historia, tak samo jak jej bohaterowie, wywołują u czytelnika mnóstwo skrajnych emocji, i właśnie to w tej książce podobało mi się najbardziej!

Na koniec muszę wspomnieć o zakończeniu, które sprawiło, że nie mogłam wczoraj zasnąć.. Myślałam, że rzucę tą książką o ścianę. Naprawdę! Cieszę się, że sięgnęłam po tę powieść w momencie, gdy druga część jest już wydana. Chociaż z tego co słyszałam, zakończenie Zaczekaj na mnie jest tak samo emocjonujące i łamiące serce jak te w tomie pierwszym. Dlatego też z jednej strony chcę przeczytać kontynuację, a z drugiej boję się, czy moje serce to wytrzyma. Podsumowując, Napisz do mnie to książka ukazująca wszystkie oblicza miłości, w której bohaterowie są wręcz namacalni, a historia wciąga bez reszty.

Można przyczepić się do naprawdę szokującego zbiegu okoliczności, który raczej jest mało prawdopodobny... Ale czy na pewno? Na świecie dzieją się dziwniejsze rzeczy, więc w głębi wierzę, że taki historie naprawdę się przytrafiają. Z drugiej strony ja w książkach szukam odskoczni, czegoś innego i w tej pozycji to otrzymałam. Czasami nudziły mnie długie opisy, których jest zdecydowanie więcej niż dialogów, chociaż wiem, że dla niektórych osób to będzie niebywały plus, dla mnie niestety jest jedyną wadą tej książki. Przyznam bez ogródek, że najbardziej podobały mi się rozdziały z II wojną w tle. Ileż tam było napięcia, emocji i w dodatku obraz wojny idealnie, realnie opisany.

Pewnego dnia ich drogi się krzyżują. Czy przygnieceni bagażem złych doświadczeń spróbują pokonać wzajemną nieufność? Czy miłość, o której oboje marzą, ma szansę się spełnić? Czy warto zaufać słowom, zostań ile chcesz?

Zostań ile chcesz to trzecia książka Ani H. Niemczynow jaką miałam przyjemność przeczytać. Za mną jest już W maratonie życia, oraz rewelacyjny Bluszcz. Jak na tle poprzednich pozycji wypadło Zostań ile chcesz? Równie dobrze! Zwłaszcza, że ta książka została napisana niemal przez samo życie, bowiem historia bohaterów, to w głównej mierze historia autorki i jej męża.

Ania Niemczynow to jedna z moich ulubionych polskich autorek. Każda z jej książek dotyka ważnych i jednocześnie trudnych tematów (Bluszcz pod tym względem nie ma sobie równych), bohaterowie są do bólu prawdziwi, wręcz namacalni. Historie przez nią opowiedziane są życiowe, wciągające, inspirujące i zmuszające do refleksji, jednocześnie wszystko napisane jest lekko i przyjemnie. Dokładnie tak samo jest z najnowszą powieścią autorki. 464 strony przeczytałam w jeden dzień i w dodatku z ogromną przyjemnością.

Alicja, główna bohaterka jest piękną, młodą, ambitną i pracowitą kobietą. Wszystko byłoby pięknie, gdyby nie to, że los rzuca jej ciągle kłosy pod nogi. Organizacja i pracowitość Alicji, pomagają jej łączyć koniec z końcem i zapewnić córce godne życie. Żeby to uczynić, sama musi pracować na dwa etaty. Chodzi niewsypana i ciągle zmęczona- psychicznie jak i fizycznie. Straciła zaufanie do byłego partnera, przez co nie ma sił ani chęci, by 'pakować' się w kolejny związek. Maciej próbuje podnieść się po zdradzie, która uderzyła go z podwójną mocą. W życiu brakuje mu kobiety, która byłaby dla niego wsparciem, której mógłby bezgranicznie zaufać i z którą mógłby dzielić mury dużego, przepełnionego pustką domu. Jeśli jesteście ciekawi w jaki sposób ich losy się połączą, to koniecznie sięgnijcie po Zostań ile chcesz. Wierzę, że ta książka rozgrzeje Wasze serca i zmusi do refleksji nad własnym życiem. Historia głównych bohaterów z pewnością Was poruszy i będziecie kibicować im do samego końca.

Ta książka pokazuje, że nie ma rzeczy niemożliwych i mimo że czasami w życiu bywa ciężko, zawsze jest szansa na lepszą przyszłość. Ania udowadnia, że nie warto bać się zmian i przede wszystkim, że nie warto (mimo że jest to bardzo trudne) wszystkich ludzi mierzyć jedną miarą. To że zostaliśmy skrzywdzeni przez jedną osobę, nie znaczy, że każdy kolejny człowiek postawiony na naszej drodze, również wyrządzi nam krzywdę. Jeśli będziemy zamknięci w sobie i tkwili ciągle w jednym miejscu, może nas ominąć wiele wspaniałych rzeczy, w tym piękna i prawdziwa miłość. Zostań ile chcesz wywołało u mnie wiele emocji- od smutku, złości i współczucia, do zadowolenia i ogromnej radości. Pojawiły się momenty zabawne, jak i bardzo wzruszające. Na ostatniej stronie autorka napisała, że być może napisze kiedyś kontynuację i ma już nawet tytuł- Mamy tylko siebie. Mam nadzieję, że prędko pojawi się kolejna część, bo jestem bardzo ciekawa dalszych losów głównych bohaterów. Podsumowując, Zostań ile chcesz to powieść szalenie prawdziwa, emocjonująca, wartościowa i zmuszająca do refleksji. Wierzę, że ta książka wielu kobietom pomoże zmienić swoje podejście i da kopa do działania. Polecam z całego serce, tak jak poprzednie książki autorki ♡

Sycylia. Giulia pracuje w zakładzie ojca, który nagle ulega tragicznemu wypadkowi. Młoda dziewczyna sama musi zając się zakładem.

Kanada. Sara, renomowana prawniczka, ma objąć kierownictwo w najlepszej w Montrealu kancelarii. Niespodziewanie, spada na nią ogromny, ciążący problem.

Połączone w niezwykle intymny sposób, lecz nieświadome tej więzi, Smita, Giulia i Sara sprzeciwiają się losowi. Postanawiają walczyć o siebie i swoich bliskich. Głęboko ludzkie, poruszające historie trzech kobiet splatają się w warkocz nadziei i solidarności.

Dalej nie umiem wyjść z podziwu... Warkocz to debiut powieściowy Laetity Colombani, a ja życzę sobie i Wam, byśmy trafiali tylko na tak znakomite debiuty. Styl autorki jest przyjemny, sposób w jaki opowiedziała historię trzech kobiet: Smity, Giulii i Sary sprawił, że kompletnie się zatracałam, gdy sięgałam po tę książkę. Laetitia rewelacyjnie wykreowała główne bohaterki. Jestem pewna, że wiele czytelniczek utożsami się z nimi.

Historie poznajemy z trzech perspektyw- Smity, Giulii, Sary, by na końcu w cudowny sposób, historie trzech całkiem obcych sobie kobiet, połączyły się. Laetitia nic nie komplikuje, niczego nie ubarwia. Pisze prosto, ale jednocześnie w sposób, który poruszy wiele czytelników. Nie leje wody, by zwiększyć objętość książki i właśnie to mi się podoba! Mimo niewielkich rozmiarów, ta pozycja ma ogromny ładunek emocjonalny. Colombani urzeka swoją prostotą i bezpośredniością. Losy i problemy kobiet, mimo że "zwyczajne", to jednocześnie bardzo poruszające i chwytające za serce. Cieszę się, że autorka przemyciła kilka ciekawostek, na przykład wyjaśniła czym jest bindi, nazywane również "trzecim okiem". W Indiach ludzie malują na czołach kółka i wierzą, że chronią ich przed ubytkiem energii i poprawiają koncentrację. Colombani poruszyła również problem wykorzystywania i mordowania kobiet w Indiach- (...) w tym kraju ofiary gwałtu uznaje się za winowajczynie. (...) nie szanuje się kobiet, zwłaszcza jeśli należą do niedotykalnych. Osoby, których nie wolno dotykać, na które nie wolno spojrzeć, bezwstydnie się gwałci. Karze się mężczyznę za długi, gwałcąc jego żonę. Karze się mężczyznę za widywanie z kobietą zamężną, gwałcąc jego siostry. Gwałt jest potężną bronią, bronią masowego rażenia. Niektórzy mówią wręcz o epidemii.

Po przeczytaniu pierwszych trzech rozdziałów zachodziłam w głowę, jakim cudem te trzy kobiety może cokolwiek łączyć i przede wszystkim w jaki sposób mogą sobie pomóc. W końcu, nie znają się i mieszkają na różnych kontynentach... Jednak, gdy kilkanaście stron przed końcem książki, pojęłam w jaki sposób ich losy się splotą, wzruszyłam się. Poczułam w sercu ogromne ciepło i siłę do działania i walczenia o postanowione sobie cele. Każda z bohaterek mimo przeciwności losu, walczyła o lepsze życie dla siebie i swoich bliskich. Musiały się przełamać, podjąć trudne decyzje i podnieść się z doła. Dały radę i pokazały jak wielką posiadają siłę.

Nie dziwię się, że ta książka okazała się międzynarodowym bestsellerem. Napisana jest w sposób prosty, jednocześnie poruszający. Brak w niej długich i nudnych opisów, ale jednocześnie ma ogromny ładunek emocjonalny. Ta pozycja nie jest długa, ma zaledwie 200 stron, co udowadnia, że niewielkich rozmiarów książka może poruszyć, wstrząsnąć i skłonić do refleksji. Bohaterki są rewelacyjnie wykreowane- odważne, gotowe się sprzeciwić oraz postawić, w obronie swoich najbliższych. Do teraz nie mogę uwierzyć w jak piękny i poruszający sposób historie tych trzech kobiet, splotły się ze sobą niczym... warkocz. Polecam, polecam i jeszcze raz polecam. Warto poświęcić swój czas na przeczytanie tej książki, zwłaszcza podczas jesiennych wieczorów, które do większości z Was z pewnością  już zawitały.

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.