Cześć!☺
Tym razem zachęcam do przeczytania wywiadu z Wojciechem Chmielarzem, autorem między innymi Żmijowiska, o którym możecie przeczytać tutaj. Właśnie od tej pozycji rozpoczęła się moja przygoda z twórczością tego pisarza.

Czy tworząc bohaterów wzorujesz się na znanych Ci osobach?

Który z bohaterów Twoich książek jest Twoim ulubionym?

Z której swojej książki jesteś najbardziej dumny?

Bardzo trudne pytanie. Każda jest dla mnie ważna z tego czy innego powodu. Jest zwieńczeniem pewnego procesu twórczego. I w każdej dawałem z siebie wszystko.

Obecnie takiego ulubionego, ukochanego to nie mam. Jest kilku ważnych dla mojego rozwoju, ale nie przeżywam już takich fascynacji jak kilka, kilkanaście lat wcześniej. Teraz bardzo chętnie sięgam po pozycje Dana Simmonsa, amerykańskiego autora science fiction. Autora m.in. Hyperiona czy Terroru. Świetne, gęste rzeczy. Bardzo mądra i przemyślana proza.

Gdzie lubisz pisać najbardziej?

Unia Europejska ogłosiła rok 2018 Europejskim Rokiem Dziedzictwa Kulturowego. Z tej okazji zostałam zaproszona do wzięcia udziału w ogólnopolskiej akcji #zaczytanypegaz, która ma na celu promowanie dziedzictwa kulturowego wśród młodych ludzi, głównie miłośników książek 📚

Cenie wszelkie kampanie promujące szeroko pojętą kulturę, dlatego nie mogłam odmówić! Krótko opiszę akcję, a potem polecę Ci kilka moich ulubionych powieści młodzieżowych. Może zechcesz dołączyć się do akcji #zaczytanypegaz poprzez przeczytanie którejś z poleconych przeze mnie książek?

Na krawędzi wszystkiego

Jeff Giles

Wydawnictwo Czwarta Strona

Data wydania 04/07/2018

Liczba stron 316

★★★★★★★☆☆☆

Trzydziestoletnia Joanna wciąż mieszka z matką i ciągle słyszy od niej, że powinna w końcu znaleźć sobie męża i ułożyć życie. Od lat każdą wolną chwilę Joanna poświęca podopiecznym domu spokojnej starości, w którym pracuje. Jednak niech Was to nie zmyli! Zdarzają się tam rzeczy, o których starszych ludzi z pewnością byście nie podejrzewali. Gdy jedna z podopiecznych umiera, jej dwie szalone przyjaciółki kradną urnę i chcą spełnić ostatnie marzenie Alicji- odwiedzić grób Elvisa Presleya. Czy szalona podróż dojdzie do skutku?

Pierwsze co rzuca się w oczy to oczywiście cudowna okładka- zakochałam się w niej jak tylko ją zobaczyłam! Po przeczytaniu opisu stwierdziłam, że koniecznie muszę zapoznać się z tą historią, bo zapowiada się śmieszna, lekka i przyjemna powieść, w sam raz na panujące aktualnie upały. Czy Och, Elvis rzeczywiście jest pozycją idealną na lato? Zapraszam do zapoznania się z moją opinią ♡

Spodziewałam się pozycji przepełnionej humorem i rzeczywiście były momenty zabawne, przy których miałam uśmiech od ucha do ucha. Jednak Och, Elvis to książka przede wszystkim o przyjaźni (dosłownie) do grobowej deski, która zrodziła się z nienawiści. Pewnie część z Wam myśli sobie teraz, czy ja wiem co właśnie napisałam. Wiem i gdybym tej książki nie przeczytała to z pewnością sądziłabym podobnie. Przyjaźń zrodzona z nienawiści?! Oczywiście! I dodam jeszcze, że jest to historia, która spokojnie mogłaby się wydarzyć w prawdziwym życiu.

Akcja toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych- w 2017 oraz w 1964 roku, gdzie poznajemy historię poznania się trzech przyjaciółek. Główne bohaterki to szalone staruszki, które mają świetne poczucie humoru. Ich cięte riposty niejednokrotnie mnie rozbawiły. Niemal na każdym kroku się przekomarzają, co na swój sposób jest słodkie i świadczy o wielkim dystansie do siebie i ogromnej miłości. Takie przyjaciółki to bez wątpienia skarb. Planowanie wyprawy na grób Elvisa Presleya również jest bardzo zabawne i na samą myśl chce mi się śmiać. Niezłe aparatki są z Gieni, Mryśki i oczywiście Alicji, która niestety na pierwszych kilkudziesięciu stronach tej powieści zmarła. Ciekawą postacią, okazał się Stachu, który z przyjemnością służył staruszkom pomocą.

Czy polecam? Jak najbardziej! Jednak nie nastawiajcie się na typowo "letnią" i niezobowiązującą powieść. Och, Elvis to ciepła powieść obyczajowa okraszona nutką humoru i jednocześnie udowadniająca, że przyjaźń do grobowej deski naprawdę istnieje.

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona.

Stranger Things 

Kilka miesięcy temu obejrzałam z mężem Stranger Things. W zeszłym tygodniu przyjechała do mnie mama z bratem i namówiłam ich na obejrzenie tego serialu. Tak bardzo mi się podobał, że oglądanie go drugi raz było dla mnie czystą przyjmnością. Tak się wkręciliśmy (tak, ja też), że dwa sezony obejrzeliśmy w 4 dni! Dustin i Nastka zdobyli moje serce po raz drugi. Mamy i Adasia również. Polecam! Serial jest bezbłędny! A już na początku przyszłego roku premiera 3 sezonu ️

źródło

"Wszystko, czego pragnęliśmy" Emily Giffin

@james_trevino

Twórczość Johna Grishama bardzo sobie cenię. Jak pewnie część z Was wie, jestem zagorzałą miłośniczką thrillerów i kryminałów. Gdy pojawiają się w nich dodatkowo wątki polityczne, psychologiczne, prawnicze czy medyczne to czuje się jak ryba w wodzie. Grisham znany jest z thrillerów prawniczych, w których akcja nie zwalnia tempa, a trudne zagadnienia i ciekawostki ze świata prawników są wyjaśnione w zrozumiały dla czytelnika sposób. Autor stworzył, tak jak Harlan Coben (seria z Mickeyem Bolitarem) serię dla młodzieży i właśnie Afera do tej serii należy. Jak wypadła? O tym dowiecie się w dalszej części recenzji.

Cykl: Theodore Boone (tom 6)

Wydawnictwo Albatros

Data wydania 20/06/2018

Liczba stron 224
★★★★★★★☆☆☆

Theo, trzynastoletni młodzieniec, marzy o studiowaniu prawa i zostaniu, tak jak jego rodzice, szanowanym prawnikiem. W kancelarii rodziców posiada swój gabinet, mnóstwo czasu spędza na salach sądowych, a prawo zna lepiej od większości prawników. Jednak mimo młodego wieku, w jego życiu nie brak problemów. Musi pomóc swoim dwóm kolegom oraz przyjrzeć się aferze, która w pewnym stopniu go dotyczy.

Ogromnie cieszy mnie, że autorzy postanawiają dotrzeć do szerszego grona czytelników. W tym przypadku John Grisham ukierunkował się na młodych ludzi, którzy są tak samo wartościowymi czytelnikami jak dorośli. Czytając serię z Theodorem Boonem, nie da się nie zauważyć, że seria przystosowana jest dla młodzieży. Styl autora, tak jak pozostałych jego książkach, jest prosty i lekki, mimo zagadnień prawniczych. Tutaj jednak widać, że trudnych zagadnień jest o wiele mniej, a jeśli już się pojawiają to są w bardzo prosty sposób wyjaśnione.

Bohaterowie są ciekawi, zwłaszcza Theo, który mimo wspomnianych wcześniej problemów musi się zmagać również z drobnymi konfliktami z rodzicami. Theo jest bardzo bystry, pracowity, sprytny, pomocny, zaradny i bez wątpienia jest świetnym przykładem dla młodych ludzi. W książce na próżno szukać zawrotnego tempa i mnóstwa zwrotów akcji, jednak nie należy zapominać do kogo ta książka została skierowana.

Afera wbrew pozorom jest bardzo wartościową pozycją, która pokazuje jak ważne jest proszenie o pomoc i przebaczanie. Poruszony został również wątek przemocy w rodzinie oraz uzależnienia od alkoholu, ale wszystkie te trudne tematy zostały w bardzo łagodny i przystępny sposób przedstawione. Myślę, że po Aferę mogą sięgnąć dzieci od 12 roku życia. Ja z pewnością podrzucę ją do przeczytania mojemu młodszemu bratu :)

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Albatros.

Wydawnictwo Czwarta Strona

Data wydania 18/07/2018

Liczba stron 423

Pewnego dnia Tesa otrzymuje wiadomość, że jej paczka jest gotowa do odbioru w paczkomacie. SMS wydał się dziwny, bo po pierwsze nic nie zamawiała, a po drugie jeśli już by do tego doszło, to wybrałaby opcję dostawy kurierem, byleby tylko niepotrzebnie nie wychodzić z domu. Tesa zdecydowała się odebrać paczkę i przekonać się kto jest nadawcą i przede wszystkim jaka jest jej zawartość. Ta decyzja okazała się jednak największym błędem w jej życiu.

Remigiusza Mroza nie muszę chyba nikomu przedstawiać, jeśli nie czytaliście żadnej jego książki to jestem pewna, że nazwisko autora i tak obiło Wam się niejednokrotnie o uszy. Hashtag to było moje pierwsze spotkanie z autorem, ale na pewno nie ostatnie! Kasacja już patrzy na mnie tęsknym wzrokiem z półki. Przyznam szczerze, że obawiałam się twórczości Remigiusza Mroza ze względu na prędkość wydawanych nowych pozycji wychodzących spod jego pióra. Hashtagiem autor przewiał wszystkie moje wątpliwości, bowiem udowodnił, że da się pisać szybko i jednocześnie dobrze. W tej pozycji wszystko jest zaplanowane od pierwszego do ostatniego słowa... ale zacznijmy od nowa.

Styl autora jest lekki i przystępny. Książkę wręcz się pochłania! Wszystkie trudniejsze zagadnienia m.in. z psychologii, zostały wyjaśnione w ciekawy i zrozumiały sposób. Pomysł na fabułę jest rewelacyjny, z resztą tak samo jak wykonanie. Historię poznajemy z dwóch perspektyw- oczami Tesy, gdzie mamy do czynienia z narracją pierwszoosobową i z punktu widzenia narratora, w trzeciej osobie. Do samego końca nie wiedziałam co jest prawdą, rzeczywistością, a co jest wytworem umysłu Tesy, która cierpi na nadwagę, przez co ma bardzo niską samoocenę i ogromne problemy w kontaktach międzyludzkich. 

Wszystkie wydarzenia, wszystko co przydarzyło się głównej bohaterce to chora gra, no właśnie.. kogo?! Zapewniam, że tego prawdopodobnie nie dowiesz się do samego końca. Posłowie autora daje wiele do myślenia, przez co uświadomiłam sobie, że wiem, że nie wiem nic. Ta książka to jedna wielka niewiadoma. Mróz na każdym kroku wodzi czytelnika za nos i podrzuca mylne tropy, przez co fabuła jest zawiła. Jedyny, największy minus tej pozycji to brak akcji. Gdy książka reklamowana jest jako thriller to oczekuję, że będzie przyprawiała mnie o gęsią skórkę i do samego końca trzymała w napięciu niczym Horyzont umysłu, Nie ufaj nikomu czy Czasami kłamię. Jednak jeśli oceniać Hashtag jako kryminał to bez wątpienia jest to rewelacyjnie zaplanowana i zawiła książka. W której tempo nie jest zawrotne, ale kreacja bohaterów, pomysł na fabułę i zakończenie, sprawiają, że ta pozycja na długo zapadnie mi w pamięci. Jedno jest pewne, Hashtag podsycił moją ciekawość i z przyjemnością sięgnę po resztę książek Remigiusza Mroza.

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona.