Zarządzanie nieruchomościami na miarę XXI wieku

Czy jesteście gotowi na nową wersję klasycznej gry rodzinnej? Rozgrywka w Anty-Monopoly oddaje współczesne realia, w których mali i średni przedsiębiorcy działają na rynku razem z wielkimi monopolistami. Tu sami decydujecie, czy chcecie rozegrać partię z punktu widzenia przedsiębiorcy, czy monopolisty, dzięki czemu w trakcie rozgrywki kierować się będziecie odmiennymi regułami.

Liczba graczy 2-6

Wiek 8+

Czas gry 60 min - 80 min

Ocena 7,5/10

Dzisiaj napiszę Wam nieco więcej o grze Anty-monopoly dzięki, której możemy zarządzać nieruchomościami na miarę XXI wieku. Będziemy mieli możliwość wcielić się w przedsiębiorcę lub monopolistę. W zależności jaki wariant wybierzemy, czekać nas będą ograniczenia, ale również przywileje. Pytanie tylko kim chcesz być? Monopolistą czy przedsiębiorcą?

Zawartość pudełka:

* plansza

* 28 kart "Tytuł własności"

* 25 kart "Przedsiębiorca"

* 25 kart "Monopolista"

* 6 pionków

* 50 domów i hoteli

* 2 kostki

* pieniądze

Cel gry:

Odszukanie jak największej liczby obiektów, których nazwa rozpoczyna się na wylosowaną literę.

Zasady gry:

Ilustrowane plansze należy podzielić na 4 zestawy. Każdy z graczy dostaje jeden zestaw plansz (który ustawia na tekturowej sztaludze) ołówek i kartkę z notatnika. Talię kart z literami należy potasować i położyć w zasięgu wszystkich graczy rewersem do góry.

Jeden z graczy odkrywa jedną kartę z literą i kładzie ją na środku, tak by była widoczna dla wszystkich. Następnie obraca klepsydrę i od tego czasu każdy z graczy, na swoich planszach musi szukać obiektów, których nazwa zaczyna się na literę pokazaną na karcie. Nazwy obiektów należy zapisać na swojej kartce. Runda kończy się gdy przesypie się piasek  klepsydrze. Następnie po kolei każdy z graczy czyta swoje obiekty, jeśli któryś z zawodników również zapisał taki sam obiekt, musi go podkreślić na swojej kartce.

Punktacja:

- każdy gracz otrzymuje 1 punkt za każdy obiekt, który powtórzył się u innego zawodnika.

- każdy gracz otrzymuje 3 punkty za każdą nazwę, którą tylko jemu udało się zapisać.

Po spisaniu punktów gracze zmieniają planszę na kolejną, z talii kart wybierają nową literę i zaczynają koleją rundę. Gra trwa 10 rund, czyli tyle ile jest kolorowych plansz.

Koniec gry:

Wygrywa gracz z największą ilością punktów.

Dodatkowe warianty gry:

Istnieje wariant grypowy, dzięki któremu tak naprawdę nie ma maksymalnej ilości osób, mogących wziąć udział w grze. Dwóch lub więcej graczy może podzielić się jedną planszą.

***

W swojej kolekcji mam trzy gry na spostrzegawczość: Sherlook i Pogromcy potworów, ale bez wątpienia to Kaleidos zdobył moje serce. Jednocześnie jest to najbardziej wymagająca i najtrudniejsza gra z wcześniej wymienionych. Przyznam szczerze, że pierwsze rundy to był cyrk na kółkach. Podczas 'jednej klepsydry' udawało nam się znaleźć góra jeden obiekt. Na tak kolorowe i bogate w obiekty plansze ten wynik, nie jest zadowalający. Jest to idealny przykład na to, że nasza spostrzegawczość nie jest na najlepszym poziomie, w dodatku ze skupieniem też był problem. Presja czasu, barwne ilustracje i jednocześnie chęć zwycięstwa sprawiały, że nie potrafiliśmy się skoncentrować. Zleźliśmy wyjście z sytuacji- najpierw graliśmy na 'cztery klepsydry', czyli jak czas się kończył to przekręcaliśmy klepsydrę i szukaliśmy dalej i tak robiliśmy cztery razy. Gdy już lepiej nam szło to zmniejszaliśmy ilość 'klepsydr', by potem grać znów na jedną. To było rewelacyjne rozwiązanie, bo później szło nam już całkiem dobrze. Rozgrywka jest niesamowicie ekscytująca i przede wszystkim nie ma mowy o nudzie! Ilustracje są barwne, bardzo ciekawe i wręcz przepełnione detalami, chociaż na początku mogą wprowadzić zawodników w lekkie zakłopotanie, spowodowane natłokiem obiektów. W tej grze trzeba wykazać się również nie lada kreatywnością, bowiem jeden obiekt można nazwać na kilka sposobów, np. róża - roślina - kwiat.  Kaleidos to u mnie numer jeden wśród gier na spostrzegawczość i szybkość. Dodatkowo trzeba się wykazać kreatywnością, opanowaniem i ogromnym skupieniem, bo bez tego marne są szanse na wygraną.

Plusy:

+ możliwość grania w dużym gronie

+ piękne wydanie gry

+ wszystko co jest potrzebne do gry, znajduje się w pudełku- nie trzeba szukać długopisów i kartek w całym domu. Notes i ołówki są dołączone do gry.

+ ciekawa rozgrywka

Minusy:

- ilustracja na opakowaniu jest mało zachęcająca.

Ogólna ocena 9/10

Za egzemplarz serdecznie dziękują Wydawnictwu Trefl Joker Line.

Kim jest Janusz? Janusz jest świetnym i zrelaksowanym gościem, który umie się odnaleźć w każdej sytuacji. Choć czasem bywa trochę nieporadny, to zawsze wychodzi cało z każdej opresji.  Kim jest Janusz? to rewelacyjna gra towarzyska, w której rzeczywistych rozmiarów Janusz będzie Waszym najlepszym kumplem! 

Wydawnictwo Trefl

Liczba graczy 3-8

Wiek 14+

Czas gry 20- 30 min

Zawartość pudełka:

* Nadmuchiwany Janusz

* 110 kart (440 różnych zadań!)

* Pudełko na karty

* Instrukcja

* Łatka naprawcza

* Klepsyndra

* Notes

Cel gry:

Zebranie jak największej ilości punktów

Przygotowanie do gry:

Nadmuchajcie Janusza, ale pamiętajcie by nie nadmuchać go do pełna! Janusz musi mieć pełną swobodę rąk i nóg!

W notesie zanotujcie imiona uczestników. Wybierzcie kolor pytań, które będą brały udział w grze. Do wyboru jest żółty i zielony, jeśli pytania danego koloru się wyczerpią to róbcie zadania z koloru drugiego. Na każdej karcie znajdują się dwa pytania. Aktywny gracz decyduje, które z nich będzie pokazywał.

Zasady gry:

Rozgrywka trwa cztery rundy. Każda runda kończy się, gdy wszyscy uczestnicy wykonają swoje zadanie. Zadaniem graczy jest pokazywanie, wraz z Januszem oczywiście, wylosowanego hasła. Np. Kim jest Janusz? Piłkarzem- wtedy gracz musi pokazywać dane hasło, a reszta uczestników musi odgadnąć hasła. By nie było łatwo, czas odmierza klepsydra. Każdy uczestnik ma dokładnie 45 sekund na wykonanie zadania. W trakcie pokazywania hasła nie można nic mówić, ani wydawać żadnych dźwięków. Można natomiast posługiwać się wszystkim przedmiotami w swoim otoczeniu i można również angażować innych graczy. Jeśli któraś osoba zgadnie hasło, to aktywny gracz, o ile ma jeszcze czas, pokazuje kolejne hasło.

Na koniec rundy należy podliczyć swoje punkty. Każda zdobyta przez odgadujących karta warta jest 1 punkt. Aktywny gracz zdobywa tyle punktów, ile pokazywanych przez niego haseł udało się odgadnąć pozostałym graczom. Wszystkie punty należy zapisać w dołączonym do gry notesie. W czwartej rundzie każde odgadnięte hasło warte jest 2 punkty. Gra kończy się, gdy gracze rozegrają cztery rundy.

Koniec gry:

Wygrywa osoba z największą ilością punktów.

Istnieje również wariant zespołowy- wystarczy podzielić się na dwie grupy.

Kim jest Janusz? to rewelacyjna gra towarzyska, która sprawdzi się na niejednej domówce. [Proszę aby tego zdania nie czytały dzieci! -> Po alkoholu jest jeszcze zabawniej, a brzuch boli ze śmiechu! ☺️] Pewnie każdy z Was zna grę kalambury, Kim jest Janusz? ma bardzo podobne zasady, jednak Janusz sam w sobie jest świetnym dodatkiem i sprawia, że ta gra jest najnormalniej w świecie o wiele lepsza. Jest wiele haseł, które mogłyby się wydawać bardzo proste, jednak jak przyjdzie co do czego to okazuje się, że jest wręcz przeciwnie. Podczas pokazywania hasła można angażować innych graczy, dzięki czemu jest jeszcze zabawniej! Janusz jest bardzo sympatyczny, ma ogromne poczucie humoru, urodą co prawda nie grzeszy, ale za to kawał chłopa z niego. Ma aż 150 cm wzrostu, a w łapie to pewnie z 10 cm! Ale spokojnie, krzywdy Wam nie zrobi- Janusz jest bardzo wyluzowany i uwielbia się bawić ☺️ Myślę, że do tej gry długo Was zachęcać nie muszę. Wyobraźcie sobie, jedną z rozgrywek- z pomocą Janusza musicie pokazać, że używacie go, jako papieru toaletowego. Uwierzcie mi na słowo, dobra zabawa gwarantowana!
Jeśli chodzi o wykonanie to gra jest bardzo dobrze wydana, a Janusz jest wysokiej jakości. Do tego dołączona jest łatka naprawcza, gdyby nasz przyjaciel za bardzo pobalował z graczami i pękł.. ze śmiechu oczywiście. Miłym zaskoczeniem było dla mnie dołączone pudełeczko na karty. Bardzo rzadko zdarza się, by była dołączona gumka lub woreczek, a tu jest piękne pudełko, dzięki czemu karty nie walają się w pudełku.


Plusy:
+ solidne wykonanie gry- zaczynając od kart, na Januszu kończąc
+ sporych rozmiarów dmuchany Janusz
+ możliwość grania w większym gronie, aż 8 osób!
+ dołączona łatka naprawcza
+ zabawna i ciekawa rozgrywka
+ niska cena, w internecie można kupić ją już za 66 zł! Tutaj zostawiam Wam link do ceneo.

Minusy:
BRAK

Według mnie Kim jest Janusz? to gra obowiązkowa na każdej domówce! Osoby z dużym poczuciem humoru powinny być zachwycone :)

Pewnym królestwem wstrząsnęły straszne wydarzenia! Inwazja potworów zniewalających swym wrodzonym wdziękiem sprawiła, że niemal wszyscy mieszkańcy oniemieli z zachwytu. Ofiarą  nieziemskiego uroku tych bajecznych stworzeń padła nawet armia królestwa. Zrozpaczony król zwraca się do Was, nieustraszeni pogromcy potworów, z prośbą o pomoc.

Pomożecie?

Zawartość pudełka:
* 108 kart czarów i broni
* 36 kart potworów
* instrukcja

Cel gry:
Schwytanie jak największej ilości potworów.

Zasady gry:
W zależności od ilości graczy przygotowanie do gry się różni, my graliśmy w dwie osoby, więc zasady napiszę dla tylu graczy.
Z kart potworów odrzucamy wszystkie karty, które w dolnym rogu mają oznaczenia 5+ i +3. Resztę dzielimy na trzy równe stosy, rewersem do góry. Następnie z każdego stosu odkrywamy po jednej karcie, tak by były widoczne dla wszystkich graczy.
Karty potworów i broni tasujemy i dzielimy je na tyle stosów ilu jest graczy (graliśmy w dwie osoby więc były dwa stosy). Stosy nie muszą być równe, nie trzeba liczyć kart- mają być mniej więcej tej samej objętości. Każdy z graczy stawia swój stos przed sobą, rewersem do góry.
Pierwszy gracz odkrywa kartę broni i czarów ze swojego stosu i kładzie ją przed sobą, następnie to samo robią następni gracze. Jeśli któryś z graczy zauważy, że odkryte karty czarów i broni pozwalają przechwycić, któregoś z potworów, musi położyć na niego rękę. Jeśli się nie pomylił i wszystkie symbole z karty potwora są odkryte na stole, może wziąć tę kartę. Na koniec dostanie tyle punktów, ile widnieje w lewym górnym rogu. Jeśli natomiast gracz się pomylił, bierze kartę potwora i kładzie ją zakrytą przed sobą na stole. Na koniec gry dostanie za nią punkt ujemny.
Za każdym razem, gdy karta potwora jest zabrana, gracz który ją wziął z tego samego stosu musi odkryć kolejną kartę. Gracze zbierają wszystkie swoje odkryte karty czarów i broni i wsadzają je na spód swojego stosu.

Koniec gry:
Gra kończy się, gdy zostanie pobrana ostatnia karta potwora z jednego ze stosów. Wygrywa gracz, który zdobył największą ilość punktów.


W pierwszej kolejności muszę wspomnieć o bardzo prostych zasadach gry. Nie ma żadnych niedomówień, a wszystko napisane jest prosto i przejrzyście. Dodatkowym plusem jest króciutka instrukcja gry na pudełku, która szybko może przypomnieć zasady gry przy następnych rozgrywkach, bez ponownego 'studiowania' pełnej instrukcji. Rozgrywka jest szybka i dynamiczna, momentami wręcz ekscytująca, bo liczy się tutaj spostrzegawczość, sokoli wzrok i refleks. Trzeba szybko analizować sytuację rozgrywającą się na stole. Nie obyło się bez drobnych sprzeczek dotyczących tego, kto pierwszy sięgnął po kartę potwora. Na szczęście w instrukcji i takie sytuacje zostały przewidziane. Podoba mi się również wydanie gry, jestem przekonana, że szata graficzna w szczególności spodoba się, nastolatkom, zwłaszcza chłopcom. Jak wspominałam wcześniej zasady są banalnie proste, jednak młodsi gracze mogą mieć na początku trudności. Symboli jest dużo, a podczas rozgrywki naprawdę wiele się dzieje, co może być kolejnym utrudnieniem dla maluchów. Jednak, bez wątpienia ta gra sprawi im wiele frajdy, o ile dorośli, zwłaszcza na początku, przymkną oko i dadzą im fory.

Plusy:
+ ciekawa szata graficzna
+ szybka i ekscytująca rozgrywka
+ możliwość grania w dużym gronie- aż osiem osób!
+ proste zasady
+ przyzwoitych rozmiarów pudełko- mam mnóstwo gier karcianych, których pudełka są stanowczo za duże, a większość wnętrza wyłożona jest dodatkowymi kartonami. Niepotrzebnie takie gry zajmują miejsce na półce.
+ woreczki strunowe dołączone do gry. Rzadko zdarza się, by do gier karcianych była dołączona gumka, a co dopiero woreczek. Za to ogromny plus, bo karty w pudełku się nie mieszają.

Minusy:
- po większej ilości rozgrywek gra się nudzi.

Ogólna ocena: 8/10

Pogromcy potworów to lekka gra karciana, w której liczy się spostrzegawczość i refleks. Świetnie sprawdzi się w rodzinnym gronie, będzie też świetną opcją np. na urodzinach, ponieważ w grze może brać udział dużo osób.

Silvano Sorrentino

Wydawnictwo Trefl Joker Line

Liczba graczy 2-6

Czas gry 15- 30 min

Wiek 8+
Ocena 8/10

Praca detektywa do najłatwiejszych nie należy. Przyjechałeś na miejsce zbrodni, zrobiłeś zdjęcia i odszedłeś na chwilę, by porozmawiać z porucznikiem. Gdy wróciłeś, zrobiło Ci się słabo na widok tego co zobaczyłeś. Nowy rekrut narobił bałaganu! Czy będziesz w stanie zauważyć różnice pomiędzy dwoma zdjęciami? Oby!

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA

Karty (zdjęcia) są prawie identyczne. Zdjęcia różnią się tylko kilkoma szczegółami, które pokazane są na odwrocie kart (w czerni i bieli).

PRZYGOTOWANIE DO GRY

Zielone żetony, które są większe od pozostałych, ułóżcie zakryte awersem do dołu. Pozostałe żetony mają zostać widoczne. Ustawcie 10 tabliczek z numerami w taki sposób, aby były dostępne dla wszystkich graczy. Potasujcie 40 kart ze zdjęciami i utwórzcie z nich talię na środku (kolorową stroną do góry).

ROZGRYWKA

Na początku każdej rondu odwróćcie pierwszy zielony żeton ze stosu. Taki żeton wskazuje położenie dwóch kart względem siebie. Połóżcie na stole pierwszą kartę z talii, a następnie weźcie drugie zdjęcie i ułóżcie obok, w sposób wskazany na zielonym żetonie. W tym momencie wszyscy gracze jednocześnie zaczynają obserwować dwa zdjęcia. Ich zadaniem jest znalezienie różnić pomiędzy obrazkami. W każdej chwili każdy z graczy może chwycić tabliczkę z numerem odpowiadającym liczbie różnic, którą odszukał. Kiedy gracz wybierze tabliczkę, nie może wymienić jej na inną. Runda trwa do momentu, gdy pozostał jeden gracz, który jeszcze nie chwycił tabliczki. Ma na to 3 sekundy. Jeśli nie zdąży, nie bierze udziału w przyznawaniu żetonów punktów.

PRZYZNAWANIE PUNKTÓW

Odwróćcie obie karty ze zdjęciami miejsca zbrodni na czarno- białą stronę, gdzie zaznaczone są wszystkie różnice. Suma różnic z obu kart wskazuje zwycięzcę rundy:

Zielony żeton otrzymuje gracz, który ma tabliczkę z numerem równym liczbie różnic. Jeśli nikt nie ma takiej tabliczki, żeton jest odrzucany i nie są przyznawane dalsze punkty.

Czerwony żeton otrzymuje gracz, który ma tabliczkę z numerem wyższym niż liczba różnic i najbardziej do niego zbliżonym. Jeśli nie ma takiego gracza, to żeton trafia do gracza, który zdobył zielony żeton.

Żółty żeton otrzymuje gracz, który ma tabliczkę z numerem najniższym niż liczba różnic i najbardziej do niego zbliżonym. Jeśli takiego gracza nie ma, to żeton trafia do gracza, który zdobył zielony żeton.

Na koniec rundy z powrotem rozstawcie tabliczki z numerami i odłóżcie użyte karty na osobny stos i zacznijcie nową rundę.

KONIEC GRY

Gra kończy się po 10 rundach. Każdy z graczy podlicza zdobyte punkty za żetony:

3 punkty za każdy zielony żeton

2 punkty za każdy żółty żeton

1 punkt za każdy czerwony żeton

Zwycięzcą zostaje gracz, który zdobył największą ilość punktów. W przypadku remisu, wygrywa osoba, która zdobyła więcej zielonych żetonów.

Jestem miłośniczką kryminałów, dlatego prawie skakałam ze szczęścia, gdy zobaczyłam tajemniczą paczkę niespodziankę od Trefl Joker Line. Myślę, że nie ma osoby, która nie znałaby Sherlocka Holmesa. Niekoniecznie z książek, wielokrotnie przecież przygody Holmesa były ekranizowane, czy to w postaci seriali czy filmów. Ta gra to nie lada gratka dla wszystkich miłośników zagadek. Początkowo oczywiście może wydawać się ta gra banalnie prosta, ale uwierzcie mi na słowo- po pierwszej rundzie zmienicie zdanie. Karty ze zdjęciami są prawie identyczne, ale "prawie" jest tu słowem kluczowym. Bowiem nie znajdziecie takiej samej karty. Każda w mniejszym lub większym stopniu różni się od pozostałych. I żeby była jasność, trudności nie sprawia szukanie różnic a to, że w tym samym czasie reszta graczy też ich szuka. W Sherlooku liczy się nie tylko spostrzegawczość, ale również refleks. Poza tym karty z numerami są pojedyncze, więc pozostali gracze mogą zabrać nam (naszym zdaniem) prawidłowy numer jeśli tylko wykażą się lepszym sprytem, spostrzegawczością i szybszym refleksem. Gra dedykowana jest powyżej ósmego roku życia. Moim zdaniem młodsze dzieci również mogą w nią grać, bo nie licząc odrysowanego trupa nie ma tam nic "gorszącego", a zabawa w detektywa na pewno spodoba się niejednemu dziecku. Co najważniejsze, dzięki różnorodności kart każda rozgrywka będzie wyglądała inaczej. W każdej rundzie inne ułożenie kart również jest małą przeszkodą podnoszącą trudność. Sherlook to świetna gra karciana, która umili niejeden rodzinny wieczór 🔍

PLUSY:

+ piękne wydanie
+ proste zasady
+ niska cena (można kupić tę grę już za 38 zł)
+ możliwość grania w większym gronie
+ wciągająca rozgrywka

MINUSY:

- brak!

Ocena 8/10

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Trefl Joker Line

Odnajdź pary pasujących do siebie Elemonów, by je zdobyć. Gdy będziesz mieć trzy takie same Elemony, dostaniesz jednego Gigamona. Gracz, który jako pierwszy zbierze 3 Gigamony, wygrywa grę. 

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA

* 7 Gigamonów

* instrukcja
* 3 skalne żetony
* 42 płytki z Elemonami (po 6 każdego rodzaju)

Wirus

Wydawnictwo Trefl

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją świetnej gry słownej. Jeśli lubicie tego typu gry, to BANANAGRAMS pokochacie od pierwszego.. zagrania! :)

ZAWARTOŚĆ.. MATERIAŁOWEGO BANANA :)

* 144 płytki z literami

* instrukcja

PRZYGOTOWANIE DO GRY