"Uwolnij mnie" to książka o traumatycznych i trudnych przeżyciach Diany. Jest to pozycja bardzo życiowa i przede wszystkim chwytająca za serce. Momentami wywołała u mnie uśmiech, ale również złość czy smutek. Autorka poruszyła w tej pozycji bardzo ważny temat jakim jest przemoc domowa, zarówna psychiczna jak i fizyczna. Warto o tym mówić, pisać, czytać.. Bo ten temat często jest zamiatany pod dywan, a niestety w dalszym ciągu dotyczy on wielu rodzin. Kto wie, być może dzięki poruszaniu takich trudnych tematów w książkach, czytelniczki, które zmagają się z tym problem znajdą w sobie siłę i zawalczą o siebie tak jak zrobiła to główna bohaterka tej powieści? Dlatego też uwielbiam książki poruszające trudne, ale jakże ważne tematy.

Daria ma bardzo lekkie pióro, a fabułę bardzo dobrze i dokładnie zaplanowała. Bohaterowie są ciekawi i przede wszystkim prawdziwi. Czarny charakter, którym w tym przypadku jest Patryk, wywoływał u mnie za każdym razem negatywne emocje. Diana świetnie maskowała to co działo się w domu. Dla otoczenia była twardą i szczęśliwą kobietą, jednak tak naprawdę w środku była poraniona, skrzywdzona i nieszczęśliwa. Na szczęście na jej drodze pojawił się ktoś, kto dał jej kopa do działania i pomógł jej uwolnić się z objęć szaleńca. Tak naprawdę ta osoba była w ciągłej gotowości do pomocy, jednak to Diana musiała znaleźć w sobie siłę, by poprosić o wsparcie. 

"Uwolnij mnie" to świetna książka, z którą miło spędziłam czas, jednak po przeczytaniu jej czuje lekki niedosyt. Spodziewałam się nieco innego zakończenia, bardziej zaskakującego.. Jestem miłośniczką thrillerów i kryminałów, przez co ciągle węszę intrygę i uwielbiam mocne zakończenia. Jednak jak wspominałam wcześniej jest to powieść obyczajowa, więc zakończenie tej książki nie jest minusem. Mam wielką nadzieję, że Daria postanowi kontynuować tę historię, bo jestem bardzo ciekawa jak potoczą się losy głównych bohaterów.

Zapraszam Was na kolejny wywiad, tym razem z moim ulubionym polskim autorem Thomasem Arnoldem. Do tej pory przeczytałam trzy jego książki, których recenzje możecie przeczytać tutaj: Horyzont umysłu, Efektor, 33 dni prawdy.



Thomas Arnold (Arnold. R. Płaczek)- urodził się w 1985 roku w Rybiku. Obecnie mieszka w niewielkiej miejscowości na Śląsku- Rydułtowach.
Ukończył farmację na Śląskim Uniwersytecie Medycznym.
W 2013 roku ukazała się jego debiutancka powieść, thriller medyczny- "Anestezja", w 2015 kryminały- "33 dni prawdy" i "Tetragon", w 2016 thriller medyczny- "Horyzont umysłu", a w 2017 "Efektor". Kiedy nie pisze, sam chętnie czyta. Najczęściej sięga po książki sensacyjne, przygodowe, kryminały oraz thrillery.

Dlaczego postanowiłeś pisać książki?

Czy pisząc potrzebujesz ciszy i spokoju?

Czy tworząc bohaterów wzorujesz się na znanych Ci osobach?



Wręcz przeciwnie... Staram się tego unikać, a jeżeli wystąpią jakieś podobieństwa, to zdecydowanie nie są one zamierzone.

Skąd czerpiesz pomysły na fabułę?

Na szczęście nie z życia :) Tak naprawdę nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Po prostu siadam i zaczynam myśleć, o czym chcę pisać. Powstaje "scenariusz" powieści i zakończenie, do którego dążę. Mimo to już się przekonałem, że nie ma co tworzyć zbyt szczegółowej rozpiski rozdziałów, gdyż po napisaniu kilku pierwszych rodzą się nowe pomysły i ciekawsze rozwiązania. Bohaterowie zaczynają żyć własnym życiem, a ja tylko opisuję ich losy.

Z każdej kolejnej, ale moją ulubioną jest chyba "Horyzont...", gdyż mogłem w nim zawrzeć parę smaczków z farmacji, z którą jestem związany. "Horyzont" jest też najdziwniejszą z powieści, bo dotyka problemów psychologii i psychiatrii, co powoduje, iż nie jesteśmy do końca pewni, czy to, o czym czytamy, wydarzyło się naprawdę, czy jest jedynie fikcją.

Piszesz aktualnie jakąś książkę?

Spotkałeś się z negatywnymi opiniami na temat Twojej twórczości?

Jaki jest Twój ulubiony autor? 


Zawsze na czele stał Harlan Coben, ale z czasem pojawili się i inni... Tess Gerritsen, Clive Cussler, a niedawno także George R.R. Martin.

Masz jakieś rady dla przyszłych autorów?

(...) bezczynność wobec zła jest najgorszą zbrodnią i najcięższym grzechem.

Thomas Arnold

Wydawnictwo Vectra

Data wydania 09/03/2015

Liczba stron 416
Ocena 9/10

Dona Jonson wróciła do domu i to, co w nim zastała przeraziło ją i obudziło jej demony przeszłości, o których pragnęła zapomnieć. Dwa dni później policja znajduje jej ciało wannie. Wszystko wskazuje na samobójstwo, jednak jak się potem okazuje nic nie jest takie proste jak na początku się wydawało. Dwudziestoletnia fotografia, na której Dona Jonson stoi w zakonnym habicie pośrodku grupki małych dzieci rzuca nowe światło na sprawę. Trop prowadzi do sierocińca, w którym kobieta kiedyś pracowała.

W trakcie trwania śledztwa zaczynają ginąć kolejne osoby i wszystko zaczyna się coraz bardziej komplikować.

         "33 dni prawdy" to trzecia książka Thomasa Arnolda jaką miałam przyjemność przeczytać i.. ubolewam, że zostały mi już tylko dwie jego książki do przeczytania. Recenzję "Horyzontu umysłu" znajdziecie tutaj, a "Efektora", którego miałam przyjemność objąć patronatem medialnym znajdziecie tutaj.

         Jeśli chodzi o "33 dni prawdy" to jestem pod ogromnym wrażeniem, że autorowi udało się stworzyć tak genialną i co najważniejsze zaplanowaną w każdym, nawet najmniejszym szczególe fabułę. Wszystko zaczyna się dosyć niewinnie, poznajemy strzępki różnych historii, które w żaden sposób się ze sobą nie łączą. Oczywiście jak się pewnie domyślacie, one się ze sobą nie łączą tylko do czasu. Książka ma stron 416, a ja niemal do samego końca zastanawiałam się jakim cudem uda się to wszystko połączyć w jedną, spójną całość. Z biegiem czasu, a raczej stron, wszystko zaczęło się zazębiać i nabierać całkiem sensownych "kształtów". Jednak niech Was to nie zmyli! Tak naprawdę do końca w tej książce nic nie jest pewne. Minęło kilka dni odkąd przeczytałam tę książkę i dalej nie potrafię pojąć jakim cudem udało się Thomasowi Arnoldowi stworzyć tak genialną fabułę. I znów jestem wkurzona, że o tym autorze praktycznie w ogóle się nie mówi. To jak on piszę, buduje napięcie, planuje fabułę i tworzy bohaterów zasługuje na to, by jak najwięcej osób usłyszało o nim! I gwarantuję, że jeśli ktoś z Was nie czytał jeszcze żadnej jego książki, a uwielbia thrillery i kryminały, to po przeczytaniu którejkolwiek z nich przepadnie jak kamień w wodę!

         Bohaterów w tej pozycji jest dużo. W pewnym momencie miałam wrażenie, że aż za dużo. Jednak patrząc na to po przeczytaniu tej książki stwierdzam, że nie może być inaczej. Każda postać, która się tu pojawiła jest bardzo ważna i po prostu trzeba tej pozycji poświęcić nieco więcej uwagi. David Ross jest jedną z moich ulubionych postaci książkowych- odważny, wybuchowy, porywczy. Nie ma dla niego rzeczy niemożliwych. Oczywiście nie mogę wspomnieć o Adamsie, który bardzo różni się od Rossa, są wręcz przeciwieństwami, ale które świetnie się uzupełniają.

         "33 dni prawdy" będzie nie lada gratką dla wszystkim miłośników pogmatwanych historii. To jest jedna z tych pozycji, którą czyta się z wypiekami na twarzy i z niecierpliwością czeka się na zakończenie, które tak naprawdę jest wielką niewiadomą. Zazwyczaj tuż przed samym zakończeniem mam kilka swoich typów, tu nie miałam żadnego. Grzecznie czekałam, aż autor wyłoży wszystkie karty na stół, bo ja nie miałam pojęcia jakim cudem to wszystko może się ze sobą połączyć. A jak już się połączyło i doczekałam się zakończenia to byłam pod ogromnym wrażeniem. Jednak dziwne było to, że już poznałam zakończenie, a zostało jeszcze kilka kartek.. Pewnie się domyśleliście, że prawdziwe zakończenie dopiero miało spaść niczym grom z jasnego nieba. Dokładnie tak było! Po przeczytaniu ostatnich ośmiu stron moja szczęka była gdzieś w okolicach kostek.. Okej, nie była, ale gwarantuje, że gdyby mogła tak nisko upaść to właśnie tam by się znalazła! Szok, szok, szok. W tym miejscu należy się ukłon w stronę Thomasa Arnolda! :)

          Thomas Arnold szybko wskoczył na listę moich ulubionych autorów, śmiało powiedzieć, że jest na równi z Cobenem! Ci za was, którzy obserwują mnie na instagramie czy facebooku, wiedzą, że Coben to od wielu lat mój ulubiony autor i do tej pory nigdy nie zdarzyło mi się powiedzieć, że ktoś może z nim konkurować, a tu proszę, taka niespodzianka.

Thomas Arnold naprawdę zasługuje na to by jak najwięcej osób poznało jego twórczość. Gwarantuję, że jeśli sięgniecie po jedną jego pozycję to będziecie chcieli więcej i więcej, a każda kolejna jego książka będzie dla Was rewelacyjną przygodą.

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Autorowi.

Pytań nie powinno kierować się do żywych. Należy pytać martwych, bo tylko oni nie mają już nic do stracenia.

Bardzo się cieszę, że objęłam tę książkę patronatem medialnym. Jest to rewelacyjny, wielowątkowy thriller, trzymający w napięciu, zaskakujący i przepełniony świetnie wykreowanymi postaciami.

Do tej pory czytałam tylko jedną książkę Thomasa Arnolda- "Horyzont umysłu". Wielokrotnie ją zachwalałam, ponieważ jest jedną z najlepszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku. "Efektor" również zalicza się do tego grona.

Styl autora jest lekki i nieprzekombinowany przez co jego książki czyta w tempie ekspresowym. Zarówno "Horyzont umysłu" jak i "Efektor" odkładałam tylko na tyle ile wymagały tego ode mnie  obowiązki. Ta pozycja jest pełna czarnego humoru, który osobiście uwielbiam. Ross rzuca cienkimi ripostami na prawo i lewo. Z resztą w tej pozycji bardzo dużo osób ma cięty język, co bardzo mi się podoba.

Więc masz...- Komendant sięgnął do szuflady, gdzie trzymał wazelinę kosmetyczną do ust. Trzasnął małym pojemniczkiem o biurko. - Wysmaruj sobie dupsko i wsadź w nie urażoną dumę!

Skoro jesteśmy przy detektywie, który w tej pozycji gra główne skrzypce (jest cała seria z udziałem Rossa i Adamsa, chociaż można czytać je w różnej kolejności, bo sprawy kryminalne nie są ze sobą powiązane) to muszę przyznać, że David Ross jest jedną z moich ulubionych postaci książkowych- bezwzględny, odważny, sarkastyczny, arogancki i momentami cyniczny. Ciągle przesuwa granice i nie ma dla niego rzeczy niemożliwych.

Ta część jest zdecydowanie spokojniejsza niż poprzednia. Chociaż nie oznacza to, że ta książka jest kiepska. Wręcz przeciwnie. Wątków w tej pozycji jest bardzo dużo, ale każdy z nich jest bez wątpienia potrzebny i co najważniejsze każdy jest dopracowany. Na koniec wszystkie wątki łączą się w zaskakującą całość. W tej pozycji znajdziecie wszystko co cechuje dobry thriller- tajemnice, szybką, wartką akcję, napięcie i efekt zaskoczenia na końcu. Autor bawi się z czytelnikiem w kotka i myszkę- myli, zawodzi i podrzuca mylne tropy.

Zakończenie tej książki jest zadziwiające i nieprzewidywalne. Jestem niemal w 100%, że nikt nie zgadnie jak ta historia się zakończy. Thomas Arnold po raz kolejny napisał świetny thriller, który każdy miłośnik gatunku musi przeczytać.

Jak wiele z Was wie, jestem wielką fanką Harlana Cobena. Muszę przyznać, że po przeczytaniu "Horyzontu umysłu" nasunęła mi się myśl, że Thomas Arnold to nasz polski Coben. "Efektor" tylko utwierdził mnie w tym przekonaniu.

Za egzemplarz i zaufanie serdecznie dziękuję autorowi oraz Wydawnictwu Vectra.

Bo po co przesuwać horyzont umysłu,
jeżeli może zostać tam, gdzie jest?

Horyzont umysłu

Thomas Arnold