Fatalne kłamstwo | Valerie Keogh

Zniszczysz je [zaufanie], a ono już nigdy, przenigdy, nie wróci do poprzedniego stanu. (...) możesz spróbować je posklejać, może przez jakiś czas będzie nawet jakoś się trzymać, ale nigdy nie będzie już takie mocne, jak było, a w końcu bez wątpienia się rozpadnie.

Fatalne kłamstwo

Fatalne kłamstwo

Valerie Keogh
Tłumaczenie Katarzyna Bieńkowska
Wydawnictwo Muza
Data wydania 24/03/2021
Ocena 8/10

Jak dobrze znasz swoje przyjaciółki?
Gdy Beth, Megan i Joanne poznały się na londyńskim uniwersytecie, mimo dzielących je różnic szybko stały się nierozłącznymi przyjaciółkami, gotowymi dla siebie nawzajem na wszystko – zgodziły się nawet zachować w tajemnicy coś, co się zdarzyło pewnej wstrząsającej nocy.
Teraz są po czterdziestce, każda z nich odniosła sukces w swojej dziedzinie i na swój własny sposób poradziła sobie z tym, co się stało. Jednak sekrety i kłamstwa na każdej z nich odcisnęły swój ślad.
Kiedy Megan postanawia wyjawić swojej narzeczonej prawdę o tamtej nocy, grozi to zrujnowaniem życia ich wszystkim.
A jest ktoś, kto postanawia nie dopuścić do tego za wszelką cenę.

~~~

    24 marca 2021 roku nakładem Wydawnictwa Muza na rynku ukazała się książka Fatalne kłamstwo Valerie Keogh. Jestem pewna, że ta powieść podzieli czytelników (zresztą patrząc na pierwsze recenzje, już to zrobiła). Ja zdecydowanie zaliczam się do czytelników, których ta książka zaskoczyła i którym koniec końców historia tytułowego fatalnego kłamstwa przypadła do gustu. Chociaż musisz wiedzieć, że jest to nietypowa powieść, nieco nierówna. Postaram Ci się dokładnie wytłumaczyć, o co mi chodzi, ale zapamiętaj jedno! To jest jedna z tych książek, które po prostu trzeba doczytać do końca, nawet jeśli nie wciągnie Cię od pierwszych stron.


    Przed chwilą pokusiłam się o stwierdzenie, że historia przedstawiona w Fatalnym kłamstwie jest nieco nierówna. Rzeczywiście tak jest, ponieważ nie można nazwać tej książki thrillerem, mimo że bez wątpienia elementy tego gatunku w sobie posiada. Myślę wręcz, że kategoryzowanie jej jako thriller, może tej powieści zaszkodzić. Wielu czytelników po thrillerach oczekuje zawrotnego tempa, mrożących krew w żyłach momentów i zaskakującego zakończenia. W Fatalnym kłamstwie jedynie ostatni z wymienionych przed chwilą przeze mnie elementów się zgadza. Akcja przez większą część książki płynie bardzo powoli, za to pod koniec tak się rozkręca, że trudno tę książkę odłożyć na bok. Trudno ją odłożyć, bo liczne zwroty akcji raz za razem zaskakują, by na koniec wywołać efekt WOW!

Prawo przyczyny i skutku głosi, że każda przyczyna ma swój skutek,
a każdy skutek staje się przyczyną czegoś innego.

    Jeśli zdecydujesz się sięgnąć po tę książkę i pierwsze rozdziały Cię nie zaintrygują, sprawią, że mimo wnikliwej lektury nie będziesz wiedział_a o co tak konkretnie w tej powieści chodzi, proszę, nie zrażaj się i doczytaj do końca. Gdybym odpuściła czytanie w połowie lektury, przeszłaby mi koło nosa świetna książka! Te wszystkie początkowe niewiadome, mnogość wątków i wszystkie, wydawałoby się, nic nieznaczące wydarzenia właśnie pod koniec nabierają sensu, łączą się w jedną całość i naprawdę zaskakują! Nie wiem, czy ktokolwiek będzie w stanie rozgryźć zakończenie tej historii... Mnie się nie udało, ale z tego akurat się cieszę, bo dla mnie dobry thriller, czy kryminał to taki, który zaskakuje.


    Jeśli myślisz, że da się przewidzieć konsekwencje naszych działań, to jesteś w wielkim błędzie. Historia przedstawiona w tej książce jest tego idealnym przykładem. Jedno fatalne kłamstwo pociągnęło za sobą lawinę tragicznych wydarzeń. Przygotuj się emocjonującą lekturę pełną skrzętnie skrywanych tajemnic i zakończenie, które wbija w fotel.




Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem MUZA.

Małe sekrety | Jennifer Hiller

I takie właśnie ostatnio jest życie, czyż nie? To szereg wyślizgnięć i pochwyceń, błędów i wyrzutów sumienia, nieustanna emocjonalna żonglerka, udawanie, że dobrze się czuje, podczas gdy naprawdę chce się totalnie rozsypać.
Pewnego dnia te wszystkie piłeczki spadną na ziemię i nie potłuką się tak po prostu.
Roztrzaskają się w drobny mak.

Małe sekrety

Małe sekrety

Jennifer Hiller
Tłumaczenie Katarzyna Bieńkowca
Wydawnictwo MUZA
Data wydania 12/11/2020
Liczba stron 448
Ocena 7,5/10

    Historia Marin pokazuje, że jeden mały sekret, jedna chwila nieuwagi wystarczy, by życie posypało się jak domek z kart.
Marin miała idealne życie - kochającego męża, wyczekiwanego synka, świetnie prosperujący biznes oraz poważane w Seattle. Gdy Sebastian, ich czteroletni synek zostaje porwany, szczęśliwe życie Marin i Derek'a zamienia się w koszmar.
To wydarzenie odbija piętno na ich małżeństwie. Marin szesnaście miesięcy po porwaniu dalej nie potrafi się pozbierać, prawie nie rozmawia z mężem, a niemoc dobija ją każdego dnia. Prowadzone przez FBI śledztwo utknęło w martwym punkcie, dlatego kobieta postanowiła zatrudnić prywatną detektyw, której zadaniem jest szukanie Sebastiana do skutku. Jakie sekrety wyjdą na jaw podczas śledztwa prywatnej detektyw?
Nadzieja utrzymuje się przez pewien czas, ale kiedyś się wyczerpuje. To błogosławieństwo i przekleństwo zarazem. Bywa, że to wszystko, co człowiekowi zostaje. Trzyma się nadziei i dzięki temu wciąż jakoś ciągnie, gdy wszystko inne zawodzi.
Jednak nadzieja może także być potworna. Sprawia, że wciąż pragniesz, czekasz, wypatrujesz czegoś, co być może nigdy nie nastąpi. Jest jak szklana ściana pomiędzy tym, gdzie jesteś teraz, a tym gdzie chcesz się znaleźć. Widzisz życie, którego pragniesz, ale nie możesz go mieć. Jesteś rybką w akwarium. 

    Małe sekrety to świetny thriller psychologiczny, jednak trochę mi zajęło wgryzienie się w tę historię. Problem tkwił w stylu autorki (bądź tłumaczenia) oraz sposobu narracji. Jednak sam pomysł na fabułę był tak ciekawy, że zacisnęłam zęby i po prostu czytałam, chcąc dowiedzieć się jak potoczą się dalsze losy Marin. Po kilkudziesięciu stronach zapomniałam o pierwszych zgrzytach i totalnie wsiąknęłam w tę historię! Myślę, że zwłaszcza u rodziców ta powieść będzie wywołała dyskomfort, będzie uwierała i zasieje w głowie ziarenko niepewności, strachu i bezradności. Porwanie dziecka to jeden z największych koszmarów rodziców, a czytając tę książkę, nie potrafiłam przestać wyobrażać sobie, co ja bym zrobiła na miejscu Marin, jakbym się czuła, jakbym się zachowała. Czytając tę książkę czułam obezwładniający strach o moje dziecko, które było ze mną bezpieczne w domu. To wszystko jest zasługą autorki, która świetnie wykreowała bohaterów (zwłaszcza Marin), rewelacyjnie nakreśliła ich portrety psychologiczne i przelała emocje zawarte na kartkach tej powieści bezpośrednio na czytelnika.

Małe sekrety

    Jennifer Hiller w Małych sekretach pokazuje również próżność i zakłamanie kobiet, które na Instagramie pragną błyszczeć mimo że nie mają czym, chcą pokazać jak dobrze żyją mimo że tak naprawdę ledwo wiążą koniec z końcem, pragną wzbudzić w ludziach zazdrość, a jednocześnie same zazdroszczą i kreują się na kogoś kim nie są.

    Czuć w tej historii żal, smutek i bezradność rodziców, których dzieci zaginęły bez śladu. Z zaciekawieniem przyglądałam się przemianie Marin, która ze swej bezsilności popadała z jednej skrajności w drugą. Ta powieść to jedna wielka sieć powiązań. Tutaj nic nie jest przypadkowe! Mimo że początkowo tego nie widać, każdy bohater, każde wydarzenie, każde posunięcie jest w tej historii bardzo ważne. Puzzle układanki nie wchodzą gładko na swoje miejsce, ale gdy w kulminacyjnym momencie wszystkie trybiki się zazębiają, na czytelnika czeka zaskakujące zakończenie, którego nie sposób przewidzieć.

    Jeśli lubisz thrillery psychologiczne, to koniecznie zapisz sobie Małe sekrety na liście książek do przeczytania! To rewelacyjna powieść, pełna emocji, zaskakujących zwrotów akcji i intrygujących bohaterów, którzy swoim zachowaniem i podejmowanymi decyzjami zaskakują niemal na każdym kroku.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Muza.

Nas dwoje | Holly Miller

 
Bo miłość to nie tylko łatwe wybory, proste rozwiązania - to również ciężka praca i trudne decyzje, ofiary, których tak naprawdę wcale nie chce się ponosić.

Nas dwoje

W cieniu zła | Alex North

 Rodzice zawsze pocieszają swoje dzieci, do czego się to jednak tak naprawdę sprowadza? Chodzi o nadzieję. Takie słowa to tylko pobożne życzenia. Zaklinacze rzeczywistości. Obietnica, którą trzeba złożyć i z całych sił wierzyć, że się spełni. Co innego nam pozostaje?
Szeptacz

W cieniu zła

Alex North
Tłumaczenie Paweł Wolak
Wydawnictwo MUZA
Data wydania 28/11/2020
Liczba stron 414
Ocena 8/10

    Niepozorne miasteczko Gritten Wood ma mroczną przeszłość. Dwadzieścia pięć lat temu doszło tu do bestialskiego morderstwa o podłożu rytualnym, w którym uczestniczyło kilku nastolatków. Policji udało się zatrzymać jednego ze sprawców, drugi, Charlie, zniknął w tajemniczych okolicznościach.
    Paul Adams doskonale pamięta, co się wtedy stało. Dobrze znał Charliego i jego ofiarę, a tamte wydarzenia położyły się cieniem na jego dorosłym życiu. Ćwierć wieku później pełen obaw wraca do rodzinnej miejscowości.
    Ku swojemu przerażeniu odkrywa, że historia się powtarza. W okolicy dochodzi do serii morderstw zainspirowanych zbrodnią sprzed ćwierć wieku. Duchy przeszłości, te prawdziwe i te tylko wymyślone, wciąż go prześladują.

~~~~~~~

    Alex North, autor słynnego Szeptacza, powraca z nową powieścią... W cieniu zła to klimatyczna i momentami przerażająca historia, która nie pozwoli Ci spokojnie zasnąć, znajdziesz się bowiem w cieniu zła, od którego trudno się uwolnić.

    Jeśli miałeś/ miałaś okazję przeczytać Szeptacza i uważasz, że za mało było tam grozy, to mam dla Ciebie świetną wiadomość! Nowa książka North'a moim zdaniem jest jeszcze lepsza. To prawdziwa gratka dla fanów mocnych wrażeń i niepokojącego klimatu. Natomiast jeśli Szeptacz przyprawił Cię o dreszcze, to W cieniu zła Cię sparaliżuje!

(...) nasze sny są kształtowane przez to, co dzieje się na jawie. Podświadomość zbiera codziennie doświadczenia i rozbija je jak wazon z kruchego szkła. Potem wybiera kilka kawałków na chybił trafił i tworzy z nich nową całość, nie do końca dopasowaną i pełną pęknięć. Sny to coś w rodzaju patchworku uszytego ze ścinków z naszego życia.
    Zdaję sobie sprawę z tego, że W cieniu zła podzieli czytelników, ale nie można się temu dziwić. Jeśli po tę książkę sięgnie osoba, która na co dzień czyta horrory, to nie poczuje aż takiego strachu i niepokoju jak ja, osoba, która tego typu powieści czyta sporadycznie, a jak już czyta, to potem przez tydzień węszy wszędzie spisek  i widzi potencjalnych morderców ☺. Dlatego biorąc pod uwagę moją opinię, pamiętaj, że zębów na horrorach i powieściach grozy jeszcze nie zjadłam.


    Akcja tej powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych - wydarzenia z dzieciństwa głównego bohatera, przeplatają się z teraźniejszością. Na domiar złego granica między jawą, a snem jest tu zatarta. Nie wiadomo, co dzieje się naprawdę, a co jest fikcją i czy rzekoma fikcja, nie jest jednak prawdą - tak, wiem, nieco to skomplikowane, ale jeśli zdecydujesz się sięgnąć po tę książkę, będziesz doskonale wiedział/a, co mam teraz na myśli. Poza tym Alex North kilkakrotnie zaserwował zwroty akcji, które spadają na czytelnika niczym grom z jasnego nieba. W pewnym momencie wiedziałam, że tak naprawdę nie wiem nic i wszystko może się w tej historii wydarzyć.

    Ciekawa, przyprawiająca o gęsią skórkę fabuła, niepokojący, ponury, momentami wręcz przygnębiający klimat, przerażający wątek świadomego śnienia, duże napięcie i uczucie, że coś wisi w powietrzu zaserwowały mi znakomitą i momentami przyprawiającą o szybsze bicie serca zabawę. Jednak mam małe "ale" odnośnie do zakończenia. Spodziewałam się czegoś więcej. Tak misternie zaplanowana historia i genialnie wykreowana atmosfera, zasługiwały na bardziej szokujące i emocjonujące zakończenie.

    Alex North stworzył powieść przerażającą! Dla mnie, osoby, której wyobraźnia podczas czytania tego typu powieści płata figle i sprawia, że boi się rzeczy, których nie ma (na przykład Szeptacza stojącego pod oknem), ta książka była naprawdę momentami straszna i sprawiła, że bałam się zasnąć. W W cieniu zła główne skrzypce gra świadomy sen, z którym ja, po przeczytaniu absolutnie nie chcę mieć nic wspólnego.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem MUZA.

Pragnienia | Ilona Gołębiewska



Ktoś kiedyś powiedział, że wystarczy jedna chwila, by życie zmieniło swój kierunek.
Mnie się to przydarzyło.
Mam w głowie piekło.
(...) Nadzieja stoi obok. Przygląda się mojej nierównej walce.

~~~

    On ma udane życie - pochodzi z zamożnej rodziny, cieszy się ogromnym powodzeniem u kobiet, jest gwiazdą koszykówki w drużynie Red Shadows. Po wygranych mistrzostwach dostaje propozycję nie do odrzucenia. Ona, choć zawsze marzyła o studiach artystycznych i pasjonuje się fotografią, jest studentką ekonomii. Rezygnuje z marzeń, ma wiele problemów, jest samotna. Wszystko za sprawą toksycznego ojca, który szykuje ją na następczynię swojego biznesu.
    Z pozoru Janka i Wiktorię różni dosłownie wszystko. Łączy? Niewytłumaczalna chemia. Spotkanie tej dwójki jest jak zderzenie się dwóch potężnych żywiołów! Przypadkowo poznają się w klubie Hades 66. Ukradkowe spojrzenia, intrygująca rozmowa i zmysłowy taniec niemal natychmiast przeradzają się w pełen namiętności wieczór. Odtąd nie mogą przestać o sobie myśleć. Wkrótce jednak w życiu Janka zdarzy się coś, co zmieni je już na zawsze, zrujnuje karierę, marzenia i dobrze zapowiadającą się przyszłość.
    Czy ta znajomość jednak okaże się dla nich najważniejsza w życiu?

Pragnienia
Ilona Gołębiewska
Wydawnictwo Muza
Data wydania 21/10/2020
Liczba stron 480
Ocena 7/10

    Właśnie teraz potrzebowałam tego typu książki... Teraz, gdy w Polsce dzieje się tak źle, by całkowicie nie zwariować, uciekam w książkowy świat. Pragnienia przeczytałam w niemal jeden dzień i mimo że początkowo miałam mieszane uczucia, koniec końców jestem zadowolona.

    Nie miałam wcześniej do czynienia z twórczością Ilony Gołębiewskiej (wielki błąd!), więc nie wiedziałam, czego się spodziewać. Tą powieścią autorka udowodniła mi, że potrafi tworzyć powieści wielowątkowe, dopracowane, zaskakujące i wciągające bez reszty. Ta książka początkowo pachnie schematem, znanym z wielu innych powieści, zwłaszcza tych z gatunku New Adult, jednak liczne zwroty akcji i wielowątkowość sprawiły, że w pełni usatysfakcjonowana pochłonęłam tę książkę w tempie ekspresowym.


    Pragnienia to powieść o młodych ludziach, którzy szukają swojej drogi, którzy mierzą się z oczekiwaniami, które sami na siebie nakładają oraz oczekiwaniami narzucanymi przez innych. To historia o ludziach, których los naznaczył, rzucając kłody pod nogi, które początkowo wydawały się przeszkodami, próbami złamania ich, ale koniec końców przeradzają się w siłę. Siłę, która zrodziła się z walki i próby odbudowania swojego życia, naprawienia błędów, wyrwania się z toksycznych, wyniszczających relacji.

    Ilona Gołębiewska wykreowała bohaterów, z którymi łatwo się utożsamić. Janek i Wiktoria wydają się do bólu prawdziwi. Z wypiekami na twarzy śledziłam ich losy, rozpaczając, smucąc, ciesząc się i przeżywając wszystko razem z nimi. Liczne zwroty akcji i wielowątkowość tej historii nie pozwalały mi odłożyć tej książki na dłużej niż było to konieczne.

    Pragnienia składają się z wielu emocji, straty, żałoby, problemów rodzinnych, zawiści, przyjaźni, miłości, scen erotycznych dodających pikanterii całej historii, sekretów rodzinnych oraz wielu intryg. Czy istnieje lepszy przepis na wciągającą powieść obyczajową? ☺

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Muza.

Morderców tropimy w czwartki | Richard Osman

Ibrahim lubi Coopers Chase między innymi za to, że jest pełne życia. Tyle tu dziwacznych komitetów i osobliwych przepisów, tyle kłótni, zabaw i plotek. Każdy nowy przybysz lekko zmienia dynamikę osiedla. A każde kolejne odejście przypomina o tym, że nic nie jest na stałe. (...) W Coopers Chase, jeżeli chcesz być sam, po prostu zamykasz drzwi, a kiedy chcesz spotkać się z ludźmi, znowu je otwierasz. Może istnieje lepsza recepta na szczęście, ale Ibrahim o niej nie słyszał. 
Morderców tropimy w czwartki

instagram