Kto jak kto, ale Asia Szarańska ma niebywały talent do tworzenia świątecznych powieści pełnych magii, cudownej atmosfery i ludzkich historii poruszających najczulsze struny czytelników. Gdy rok temu przeczytałam ostatnią część serii Cztery płatki śniegu pt. Choinka cała w śniegu byłam smutna, że trzeci tom to zwieńczenie tego cyklu. Jednak ku mojej uciesze Asia Szarańska przygotowała w tym roku kolejną świąteczną powieść, i mimo nie że nie ma ona nic wspólnego z Czterema Płatkami Śniegu, Kraina Zeszłorocznych Choinek jest równie piękna i poruszająca.

    Ta książka sprawiła, że tlące się w moim sercu iskierki wspomnień z dzieciństwa, rozpaliły się żywym ogniem. Przypomniały mi się choinki, które zdobiły domy moich bliskich - ta w rodzinnym domu była zazwyczaj żywa, wysoka na dwa metry, wyjątkowo wybrakowana jeśli chodzi o gałązki i wystrojona ozdobami z papieru, które zrobił mój brat. Natomiast ta u taty była zazwyczaj sztuczna, pięknie przystrojona pomarańczowo-złotymi dekoracjami. Choinka u babci również była sztuczna, a gałązki miała oprószone białym sztucznym śniegiem, bombki i światełka były kolorowe, a gdzieniegdzie wisiały cukierki w kształcie sopelków (które w miarę możliwości podjadałam ☺). Myślę, że Kraina Zeszłorocznych Choinek w każdym przywoła najpiękniejsze wspomnienia, dawne dekoracje bożonarodzeniowe odżyją w pamięci, a w serduchu znów pojawi się cudowna magia świąt.

Niezastąpione teściowe, Maja i Kazimiera, powracają, serwując czytelnikom kolejną dawkę niezapomnianej i przezabawnej przygody. Te kobiety są skrajnie różne, dzięki czemu ich duet jest wręcz wybuchowy. Różni je dosłownie wszystko. Od wyglądu i ubioru zaczynając, na przekonaniach kończąc. Jak się okazuje, mimo dzielących ich różnic potrafią się zmobilizować i działać we wspólnej sprawie, gdy sytuacja tego wymaga.

Lubię komedie kryminalne, ale nie mogłabym ich czytać bez przerwy. Myślę, że szybko by mi się przejadły. Niemniej jednak jako przerywnik, tego typu książki sprawdzają się idealnie. Cykl Alka Rogozińskiego, w którym dwie szalone teściowe grają główne skrzypce, wskakuje na listę moich ulubionych komedii kryminalnych. Czytałam kilka tego typu książek- jedne początkowo były śmieszne, ale im dalej tym humor był bardziej przerysowany, inne komediami były jedynie według wydawcy, bo finalnie nie rozbawiły mnie ani razu. Natomiast seria Rogozińskiego jest wyważona - zagadki kryminalne są ciekawe, bohaterowie różnorodni i mimo wszystko prawdziwi. Śledząc wypowiedzi i styl bycia głównych bohaterek, odnosi się wrażenie, że takie starsze kobiety czasem mijamy na ulicy (jak dobrze, że mojej babci bliżej do Mai aniżeli do Kazimiery! ☺). Natomiast poczucie humoru Alka jest tak moje, że niemal od początku do końca podczas czytania tej książki (jak i poprzedniej Teściowe muszą zniknąć) na mojej twarzy widniał uśmiech od ucha do ucha. Jeśli lubicie umiejętnie dozowany czarny, ironiczny humor okraszony nutką sarkazmu, to ta seria na pewno Ci się spodoba!

W drugiej części tego cyklu nasze wybuchowe teściowe wybierają się na wspólny wypad, ale (ku naszej uciesze) mają co do niego różne oczekiwania. Kazimiera pragnie zwiedzić wszystkie sanktuaria, natomiast Maja pragnie się odprężyć w SPA, popijając wino z pobliskich winnic. Ich plany się pokrzyżowały, starsze kobiety wplątały się bowiem w sprawę morderstwa i musiały uciekać przed zbirami, jednocześnie nie mogąc liczyć na pomoc policji.

Jeśli masz ochotę na lekką książkę, która pozwoli Ci się oderwać od szarej rzeczywistości, która poprawi Ci humor i sprawi, że na Twojej twarzy zawita uśmiech, koniecznie sięgnij po Teściowe muszą zniknąć, a następnie po Teściowe w tarapatach. Ubaw po pachy gwarantowany! Nie wiem, czy na rynku znajdziesz książkę, która w tak komiczny sposób oddaje polskie realia. Alek Rogoziński umiejętnie żongluje słowem, serwuje wciągające zagadki kryminalne, tworzy przezabawne postaci, a to wszystko podaje w lekkiej formie, ociekającej poczuciem humoru. POLECAM! ☺